Felietony

Słuchacze rapu w Polsce niezmiennie starają się przeciwstawiać sobie stary i nowy vibe, legendy i młodych graczy. Fajnie, tylko po okresie gdy inspiracje nowej fali wyrastały z trochę innego korzenia niż ten pojmowany za klasyczny, stawiając nacisk na uchwycenie surowej emocji, melodii, często adliby uważając za równie ważne jak główna ścieżka, używając głosu jak instrumentu... Po tym okresie mam wrażenie że znów coraz głośniej przebija się rap oparty o pakiet warsztatowych umiejętności rozumianych klasycznie. Mięsiste flow, mocne linijki, techniczne splatanie wielokrotnych.

Świetnie ukazują to dwa albumy wydane w te wakacje, których wcale nie dzieli tak wiele jak mogłoby się wydawać.

Niedawno gruchnęła na Redditcie nowina, że Ghostface Killah szykuje kontynuację kultowego, wydanego w 2000 roku "Supreme Clientele". Chciałoby się powiedzieć: "świetnie", "super", "jest na co czekać", ale w całej tej sytuacji ważniejsze jest jednak to, kto ma odpowiadać za produkcję wykonawczą krążka. Ku zaskoczeniu wszystkich projekt pod opiekę wzięli Kanye West i Mike Dean. Wybór tego duetu jest co najmniej dziwny. Szczególnie dzisiaj, kiedy jest ktoś, kto nadawałby się do roli executive'a akurat tej płyty idealnie.

Otoczka złotego dziecka wokół Maty nie traci na blasku. Niedawne 2 miliony słuchaczy na Spotify, ogromne zasięgi dotychczasowych singli z nadchodzącej płyty, w konsekwencji platyna za Młodego Matczaka w preorderze. Choć mogło się wydawać, że prawdziwy peak zainteresowania młodym raperem miał miejsce po Patointeligencji, bańka zdaje się nie pękać. Mając na uwadze nieobliczalność Maffijczyka, jestem gotów uwierzyć, że jeszcze długo ta bańka będzie się rozrastać.

Od 2007 roku, 6. sierpnia obchodzony jest Międzynarodowy Dzień Piwa i Piwowara. W ciągu roku spożycie chmielowego napoju sięga ponad 130 miliardów litrów, co czyni go najczęściej spożywanym alkoholem na świecie. Nic więc dziwnego, że złoty trunek często wspominany jest w tekstach raperów - czasem jako główny bohater.

W ostatnich dniach polskie środowisko rapowe zadaje sobie pytanie: „Czy zachowanie Sobla było niewłaściwe?”. Podczas krakowskiego koncertu rapera, pewien mężczyzna wtargnął przez ogrodzenie na scenę, za co został obrzucony wyzwiskami i wyproszony ze sceny. Reakcja Internetu, podobnie jak wykonawcy, nie należała do łagodnych - ­ "J**any pajac ego wyj**alo poza skale, Nie no zachowal sie jak burak" ­ takie i podobne wypowiedzi możemy znaleźć w dyskusjach toczących się wokół całej sytuacji. Uważam jednak, że fala krytyki, która spadła na Sobla jest zdecydowanie za duża.

„I Wanna Get High” albo „Hits from the Bong” - któż z fanów upalonego hip-hopu nie zna tych szlagierów Cypress Hill z 1993 roku. Do dzisiaj są punktem odniesienia dla artystów próbujących stworzyć odpowiednio duszny soundtrack pod palenie (niekoniecznie papierosów). Jednak dla rozwoju rapu równie ważne - a kto wie, czy nie ważniejsze - są starsze o dwa lata „Stoned is the Way of the Walk” czy „Something for the Blunted”. To właśnie dzięki nim B-Real i spółka nadgryźli jedno z muzycznych tabu i zapoczątkowali zieloną rewolucję w świecie hip-hopu.