Świeża Krew

Powiada się, że niedaleko pada jabłko od jabłoni, jednak nie zawsze reguła ta potwierdza się w kwestii dziedziczenia muzycznego talentu i chociażby w hip-hopie dość rzadko dzieciom słynnych raperów udaje się odnieść sukces na dłuższą metę, a często okazuje się, że po początkowych 5 minutach sławy nie mają zbyt wiele do zaoferowania. Urodzony w marcu 2001 roku (a więcej jeszcze przed premierą krążka "I'm Serious") syn samozwańczego Króla Południa T.I.'a - Domani, dorastał z jednej strony w cieniu sukcesów, kontrowersji i dramatów związanych z odsiadkami ojca w więzieniu, a z drugiej w świetle reflektorów i obiektywów kamer - już w wieku 10 lat zadebiutował w rodzinnym show z gatunku reality TV na kanale VH1. Co jednak ważniejsze, w tym samym wieku zazadebiutował również jako raper występując na scenie u boku ojca w 2011 roku...

W 2019 roku ukazał się debiutancki solowy longplay Domaniego zatytułowany "Time Will Tell". Ciepło przyjęty, zakorzeniony w klasycznym rapie, soulu i jazzie krążek przedstawił światu artystę wyjątkowo dojrzałego jak na swój wiek. Co ciekawe, sam J. Cole zadzwonił w dniu premiery do Domaniego z gratulacjami, nazywając jednocześnie "Time Will Tell" klasycznym albumem. Od tej pory syn Clifforda miał okazję wyruszyć w trasy koncertowe: po USA z Big K.R.I.T.'em i Rapsody oraz po Europie z reprezentantem Dreamville J.I.D.'em, wypuścić serię udanych singli, a także odhaczyć kamień milowy w postaci występu gościnnego na zeszłorocznej płycie T.I.'a "The L.I.B.R.A.". Całkiem nieźle, co?

J.I.D - raper z Atlanty. Ma na koncie kilka mixtape'ów oraz dwa pełnoprawne wydawnictwa - The Never Story i DiCaprio 2. Członek kolektywu Spillage Village, określany przez niektórych kolejnym Kendrickiem Lamarem, w grudniu wystąpi w warszawskiej Proximie (tutaj kupisz bilet na koncert). Gdyby ktoś gościa nie kojarzył, mamy dla Was mały przewodnik po jego twórczości.

Nie było takiego podsumowania czy rankingu na zagranicznych portalach, w którym nie zagrzałby sobie miejsca któryś z krążków grupy Brockhampton. A wydali ich w trakcie poprzedniego roku aż trzy, co ciekawe wszystkie przyjęte bardzo dobrze, zarówno przez fanów jak i krytyków. Złożony z niewiadomej ilości członków, zespół dowodzony przez Kevina Abstracta działa na terenie South Central w Los Angeles i po udanym roku 2017 ma duże plany na rok 2018, a wy musicie ich bliżej poznać, by się na nie przygotować!

Jak co roku na wiosnę XXL selekcjonuje swoich Freshmenów, czyli 10-tkę młodych talentów na dany rok, które powinny zamieszać na scenie. Wcześniej jednak wybiera grono 50 osób, na które głosować można poprzez stronę magazynu - osoba, która zdobędzie najwięcej głosów, a nie zostanie wcześniej wybrana do 9-tki przez redakcję XXL'a uzupełnia skład jako wybór czytelników i 10-ty Freshman...

O tym, że akcja XXL'a to pierwowzór naszych Młodych Wilków pisaliśmy już pewnie milion razy. 2 lata temu przy ujawnieniu wstępnej 50-tki zaświtała nam w głowie idea pt "Czemu by nie wybrać też Freshmenów?", w efekcie zrobiliśmy to już raz i drugi. W tym roku również postanowiliśmy przyjrzeć się dokładnie całemu składowi i w gronie redakcyjnym wyselekcjonować z grona 50-ciu nominowanych swoje własne dziesiątki, zanim jeszcze dowiemy się, kto w tym roku utworzy skład XXL Freshman Class 2016. Zamiast uśredniać wspólne wybory i zrobić z tego '10-tkę Popkillera' zdecydowaliśmy się jednak na coś innego - a mianowicie każda z osób, które podjęły się wyboru przedstawiła swoją własną listę (w kolejności alfabetycznej), uzupełniając ją opisem i prywatnym komentarzem. Swoista redakcyjna dyskusja, w której zauważyć możecie zarówno kto komu z nas najmocniej wpadł w ucho i komu wróżymy świetlaną przyszłość, a następnie przekonać się kto był najbliżej prawdziwego zestawienia - zestawienia, które powinniśmy poznać już w najbliższych dniach.

W dyskusji tej udział wzięło spore grono popkillerowych redaktorów, a także dwójka gości - Mrówa z SJS oraz Szejku, grafik i założyciel grupy Trillest. Zapraszamy również do podawania swoich typów w komentarzach!

Na twórczość Full Circle trafiłem przypadkiem, natykając się gdzieś w zakamarkach internetu na czarno-biały teledysk do ich niedawnego singla "Raw Feelin'". Momentalnie przenoszący słuchacza do złotych lat 90. track od razu zrobił dobre wrażenie, ale nie powalił mnie na kolana. Ileż to bowiem powstaje inspirowanych latami 90., czy też ślepo kserujących tamto brzmienie projektów, które nie wnoszą do hip-hopu nic nowego?

Przecież trzeba iść do przodu, trzeba się rozwijać, nie żyjemy już w czasach, gdy jeden MJ zdobywał tytuły mistrzowskie w ramach chicagowskich Byków, a drugi MJ zachwycał świat kolejnymi wysokobudżetowymi teledyskami i tanecznym krokiem podbijał listy przebojów... No taaaak, niby tak, ale jednak postanowiłem odpalić resztę najnowszego projektu duetu z Toronto... I zaskoczyło. A nawet bardzo. 

Dzisiejszy hip-hop ma to do siebie, że łatwo w nim o numery, które z jednej strony skupiają uwagę pod kątem beki, prostoty czy wtórności a z drugiej... mimo tego, a może i dzięki temu stają się viralowymi hitami, doczekują się niezliczonej ilości remixów a nam nie chcą wypaść z głowy mimo usilnych chęci. "Włączyłem to i jest przecież najgorsze, ale od tego czasu non stop to nucę!" - takie komentarze przy numerach Future'a, Bobby'ego Shmurdy, Trinidad Jamesa, Young Thuga czy Chief Keefa słyszałem wielokrotnie.

W ostatnich tygodniach Internet opanowuje za to nowy singiel rapera znanego jako O.T. Genasis, w którym wyśpiewuje on z prześmiesznym akcentem "I'm in love with the cocooo". Nic takiego powiecie? A jednak remixy zaczynają się mnożyć, dyskusja w social mediach nakręcać a w trakcie koncertu O.T. na scenie zobaczyć można szalejących Wiza Khalifę czy Busta Rhymesa...