Z mody wyszły wszelakie soki, nektary czy napoje, ale także herbata, kawa... nawet Ciechan Miodowy i Lubelska Cytrynówka zdają się znajdować trochę rzadziej w użyciu.

Nad Wisłę dotarł bowiem Syrop. Pozbawiony kodeiny i narkotyzujących właściwości niczym swój odpowiednik zza oceanu, popularny purpurowy Sirup, ale za to zgodnie z tym, co głosi ulotka "korzenny i tłusty". Jak go przyrządzić?

Obejrzeliście już 3 części podsumowania dekady z Peją, ale jeszcze wiele przed wami. Dziś mamy część czwartą a w niej... Co zmieniło się w rapowych imprezach przez te 10 lat? Czy Rycha nie kusiło by samemu wejść za gramofony? Jakie były muzyczne różnice między Peją a Decksem? Dlaczego nie można zamykać się w jednym rapowym nurcie? Co ma na celu reedukacja?

Długo czekaliśmy na ten materiał, który w pierwszych przeciekach jawił się jako kolaboracja z Matheo "na polskich samplach" z "Łatwopalnymi" Rodowicz na czele. Ostatecznie "Prawda Naga" trafiła na półki sklepowe jako efekt współpracy z Donatanem i bez polskich sampli. Czy projekt ucierpiał przez tak długi i skomplikowany proces powstawania?

"Król" zapowiadał coś wręcz odwrotnego - pewne flow, miażdżący jak zawsze głos, bit testujący zawias w karku trochę "a'la Sermon"... Narobiło to apetytu szczególnie tym dla których styl Wall-E'go nie jest czymś nowym. Po tym jak "13" zostawiła nas z poczuciem niedosytu, jako fani Kasty wyczekiwaliśmy na lepszy album.

Instrumentalny hip-hop w Polsce wciąż jest wyjątkowo niedocenianym gatunkiem. O ile za naszymi granicami szaleją DJ Cam, DJ Shadow, RJD2 czy Blockhead, o tyle u nas pochwalić się możemy głównie Noonem i... właśnie - nikt oprócz Mikołaja Bugajaka nie wybił się w tej konwencji. A jednak - o dziwo - nie tylko były producent Grammatika i Pezeta sprawdzał się w utworach hip-hopowych z wykluczeniem niemalże ich standardowego elementu - rapu.

Zacznijmy jednak od początku: w 2004 roku pewien producent z Jeleniej Góry postanowił przelać swoje emocje za pomocą muzyki; spektrum emocji - od radości, przez zwątpienie, załamanie, po depresję i powrót do normalnego stanu. "Zatracenie" od Młodzika zyskało wiele pozytywnych recenzji, jak i pozwoliło autorowi dzieła zawrzeć kontakt z wrocławskim labelem Qulturap (dawniej Blend Records). W końcu - od czasów solowych albumów Noona, nikt w Polsce nie był w stanie z taką perfekcją zatopić swoich uczuć w dźwiękach pochodzących ze starych płyt winylowych.

Spiętrzone problemy techniczne trochę nas zwolniły, ale nie powstrzymały... i dziś mamy już dla was pierwsze 20 minut rozmowy z Peją, którą przeprowadziliśmy tydzień temu w Poznaniu.

Planowaliśmy jakieś 30-40 minut, tymczasem muzyka okazała się językiem wszechświata a nasz wywiad stał się wywiadem-rzeką (albo i oceanem). Efektem jest około 150 minut rozmowy o tym, co działo się w rapie przez ostatnie 10 lat, zarówno jeśli chodzi o twórczość Rycha jak i o polską i zagraniczną scenę. Czego dowiecie się z pierwszej części?

Fokus niejednokrotnie pokazywał, że w dobrej formie jest jednym ze zdecydowanie najlepszych raperów w tym kraju. Po pierwsze dysponuje swoim niepowtarzalnym głosem i flow, po drugie jest celnym komentatorem rzeczywistości, złośliwym dla słabszych raperów MC, a dla mnie również mistrzem storytellingu ("Czas" jest jedną z najcenniejszych pereł polskiego rapu).

Na nowej płycie bardzo mądrze dobrał sobie oprawę muzyczną. Zadbał o to, żeby na płycie znalazło się miejsce i na eksperymenty i na klasyczne, efektowne rozwiązania. Co tu dużo mówić - ta płyta w podsumowaniach 2011 prawdopodobnie będzie jedną z częściej pojawiających się. Chyba, że wolicie dalej żartować z okładki? Fokus wrócił, to święto.

Całkiem niedawno na Popkillerze pojawiła się recenzja "Nieśmiertelnej nawijki dwusławowej" stworzonej przez duet o nazwie (o ironio) Dwa Sławy. Recenzja była bardzo pochlebna, a sam album został wyróżniony przez Daniela Wardzińskiego w jego podsumowaniu minionego roku.

Nic dziwnego - mixtape na kradzionych bitach 20syla (Hocus Pocus) pokazywał to, co najlepsze w rapie Radosnego i Astka - nieprzeciętne pomysły, nienaganne stylowe wersy, oraz poczucie humoru, które sprawiają, że ten skład zdecydowanie się wybija na tle nie tylko polskiego podziemia, ale także całego rodzimego rapowego podwórka.