Jazz

Co młodsi słuchacze mogą już nie pamiętać klasycznego programu pt. "Muzyka łączy pokolenia", gdzie młodzi gniewni sceny muzycznej nagrywali własne wersje utworów uznanych wykonawców, i odwrotnie, starzy wyjadacze przerabiali ówczesne hity na swoją modłę. W ten sposób WFD nagrało swoją wersję "Szklanej pogody" Lombardu, a Ostrowska odwdzięczyła się zaśpiewaniem "Aluminium". Więcej osób prawdopodobnie będzie pamiętać płytę "Poeci" z 2009 roku, stworzoną przez duet producencki Whitehouse, gdzie znani raperzy reinterpretowali wiersze, tworząc kilka naprawdę znakomitych utworów pokroju "Mochnackiego", "Reduty Ordona" czy "Całujcie mnie wszyscy w dupę". Od zawsze miałem słabość do łączenia nowoczesności z klasyką, więc gdy usłyszałem "Re-fleksje" Pezeta, zaśpiewane przez znakomitego Andrzeja Dąbrowskiego, nie mogłem powstrzymać się od katowania tego utworu do czerwoności. Uważam nawet, że jazzowa wersja jest lepsza od słynnego oryginału. Jakiś czas później nareszcie zapowiedziano pełen album "Albo inaczej".

Pat Van Dyke to amerykański multiinstrumentalista, kompozytor, producent i lider zespołu, obecnie mieszkający w New Jersey. Na koncie ma już m.in. współpracę z takimi artystami jak Sadat X z Brand Nubian, John Robinson czy El Da Sensei. W swojej muzyce Pat łączy true-schoolowy, staroszkolny hip-hop i eksperymentalną elektronikę z bogatą harmonią dźwięków i jazzową subtelnością.

Jego najnowszy album instrumentalny, wydany nakładem Jakarta Records krążek "Right On Time" składa się z 10 mocno jazzujących, chilloutowych utworów, przepełnionych dźwiękami ciepłych, klasycznych klawiszy, nienahalnej sekcji dętej i miękkich perkusji. Odsłuch całości w rozwinięciu.

"Hip-hop z Filadelfii". Na myśl od razu przychodzą przeróżni wykonawcy - Jedi Mind Tricks, Reef the Lost Cauze (który. swoją droga, nagrał onegdaj kozacki singiel zatytułowany właśnie "The Sound of Philadelphia"), Beanie Sigel, Freeway, Meek Mill, Bahamadia (ciekawe, co się z nią dzieje?)... Nie sposób nie wspomnieć i o naszym Artyście Tygodnia, producencie i turntabliście extraordinaire  - Jazzy Jeffie. Jednak bezapelacyjnie pierwszym składem, jaka przychodzi do głowy, jest dowodzona przez ?uestlove'a i  Black Thoughta drużyna The Roots. 

Być może nie wszyscy to wiedzą, ale Jazzy Jeff zna się z Korzenną ekipą nie od dziś, i wraz z nią nagrał dwa ultrakozackie single, w moim skromnym odczuciu - obydwa w ścisłej czołówce najlepszych utworów Rootsów. To jak - co powiecie na to, abyśmy sobie owe sztosy przypomnieli, i z przepastnych głębin Sieci wyłowili nakręcone do nich, intrygujące klipy? Zapraszam!

Od dawien dawna cała rzesza artystów łączyła jazz oraz rap, zarówno gdy mówimy o samplingu, jak i w sytuacji, kiedy do gry wchodzi live band. A Tribe Called Quest, Guru & DJ Premier, Jazz Liberatorz, Native Tongues, The Roots, a nawet pośmiertny album Milesa Davisa "Doo-Bop" to tylko przykłady artystów, w muzyce których zawierałą się hybryda tych dwóch gatunków muzycznych. Ponadto myślę, iż właściwie kwestią czasu było naturalne przejście w produkcji od samplowania jazzu do pełnoprawnego wykorzystania muzyków, grających jazz na żywo. Poszukiwanie przykładów podobnej stylistyki na rodzimej scenie nie było trudne. O.S.T.R., Leszek Możdżer i jego interpretacja "Czasem Są Chwile" Grammatika, zapowiedziana płyta Wudoe z Electro-Acoustic Beat Sessions oraz bohaterowie tejże recenzji na stałe wpiszą się w ten skromny, ale jakże wartościowy kanon polskich reprezentantów jazz-rapu. Dzięki crowdfundingowej inicjatywie Polak Potrafi, reprezentant Podkarpacia Eskaubei wraz z czterema wyśmienitymi muzykami grupy Tomek Nowak Quartet mieli możliwość nagrania oraz wydania albumu o prostym, a zarazem lekkim tytule - "Będzie Dobrze". Kilka numerów, które pojawiły się na YouTube, zwiastowały nietuzinkowy krążek. Tak też w istocie jest, bowiem mamy możliwość posłuchać niesamowitego albumu, gdzie sformułowanie "chemia na linii raper-zespół" nie wystarcza, by określić to, co muzycznie i lirycznie dzieje się na płycie.

Autor jednej z moich ulubionych płyt rapowych z zeszłego roku - "Afropolitan Dreams" (nasza recenzja/odsłuch) - pochodzący z Ghany Blitz The Ambassador idealnie łączy w swojej muzyce tradycyjne afrykańskie brzmienia i klasyczne wpływy hip-hopowe. W najnowszym singlu "Juju Girl" artysta nie dość, że rapuje, to jeszcze śpiewa, a do tego odpowiada za reżyserię ciekawie złożonego i przemyślanego klipu. Utwór promuje nadchodzący album Blitza "Diasporadical", który ukaże się nakładem Jakarta Records.

Każdy z nas ma utwory, które darzy ogromną dawką sentymentu i do których wraca z niekłamaną przyjemnością. Dla mnie jednym z takich numerów jest "No Time To Play" - moja introdukcja do twórczości urodzonego w Bostonie MC. Był początek poprzedniej dekady, miałem może ze 12 lat, nie wiedziałem nic o Gang Starr ani podgatunku zwanym jazz-rap i przypadkiem nagrałem ten teledysk z pamiętnego MTV Base na kasetę VHS...