Lukasyno

"Wyobraziliśmy sobie taką hipotetyczną sytuację. Jest rok 2001, w redakcji magazynu (bo przecież jeszcze nie serwisu internetowego) Popkiller pada pomysł "zróbmy akcję Młode Wilki, zbierzmy najciekawsze nowe twarze, talenty, które obecnie wchodzą na poważnie na scenę i poświęćmy im jeden numer naszego czasopisma!". Bingo!

Jednak nie chodzi o stosowanie się do tradycyjnej zasady "Mądry Polak po szkodzie" i udawanie ekspertów w oparciu o przyszłe osiągnięcia danych artystów, nawet jeśli w tamtej chwili nic ich nie zapowiadało. Nie. Staraliśmy się oprzeć na sytuacji z danego roku, wiedzy z danego roku oraz tym, jak malował się potencjał konkretnych MC. To, czy później stali się ikonami, zaliczyli równię pochyłą, czy przepadli całkowicie, nie miało dla nas znaczenia. I to chyba ciekawsze, bo niczym przegląd Freshmanów XXL'a "parę lat po", pokazuje jak różnie układają się kariery, a nie zbiera największe gwiazdy z danych lat."

Wczoraj poznaliście skład na rok 2001, dziś pora na 2002, również opisy tworzone są z perspektywy danego roku!

Ranking ma na celu przelot przez pięćdziesiąt wybranych wydawnictw, które ukazały się w polskim rapie w ubiegłym roku. Od siebie chciałbym dodać, że każdą z tych płyt warto sprawdzić, a kolejność ma tak naprawdę subiektywne i drugorzędne znaczenie i nie stanowi oficjalnej linii redakcji. Miejsca 50-46 stanowi pięć "bonusowych" pozycji, na których znajdują się albumy instrumentalne, czasami nawet tylko luźno związane z hip-hopem. Od miejsca 45. zaczynają się pozycje "właściwe", które obejmują zarówno albumy dostępne w oficjalnej dystrybucji, jak i nielegale, epki i mixtape'y. Zapraszam.

[Krystian w naszej redakcji zajmuje się przede wszystkim polskim rapem, a poza mainstreamem śledzi również mniej wyeksponowane rejony podziemia, trzymając cały czas rękę na pulsie. W samym 2014 roku słuchał imponującej liczby prawie 120 polskich albumów, co pozwoliło mu ułożyć poniższe subiektywne top 50, które dostawać będziecie przed najbliższe 5 dni a które ja sam przeczytałem z ciekawością. Przegląd to bowiem dość obszerny i przekrojowy, do sprawdzenia którego zapraszamy, zapowiadając zarazem, że to oczywiście nie koniec naszych podsumowań tego, co działo się w polskim rapie w roku 2014 a wręcz przeciwnie - jeszcze trochę przed Wami - przyp. Mateusz Natali]

No to dobrnęliśmy do końca - przed Wami czołowa dziesiątka zestawienia...

Początek stycznia, nowy rok, najlepszy czas na podsumowanie ostatnich 12 miesięcy. Nie brakuje osób wyrażających swoje zdanie i wymieniających najlepsze płyty czy single, co jednak mówią nam liczby? Chociaż nie ma co się nimi nadmiernie sugerować, na wiele poniższych danych warto spojrzeć z przymrużeniem oka, to jednak jedno trzeba podkreślić. Liczb nie oszukamy, a te przynajmniej mnie osobiście zaskoczyły. Zapraszam zatem do sprawdzenia statystycznego podsumowania roku!

Przedstawiamy drugi klip p.t. "Ze skrajności w skrajność" promujący nadchodzący album ekipy UDR p.t. "Zamach". Gościnnie na tracku pojawił się Lukasyno oraz DJ Gondek. Za produkcję odpowieda Feru, natomiast wideo jest dziełem ekipy Bassmedia. Krążek będzie miał swoją premierę jesienią tego roku.

Dlaczego: Po świetnie przyjętym przez słuchaczy ostatnim klipie Lukasyno z gościnnymi zwrotkami Kaliego i Peji p.t. Rynsztok, otrzymujemy kolejny mocny numer. "Znamię Kaina" został wyprodukowany przez PSR'a, a na featuringu pojawił się Pih.

Ostatnimi tygodniami, kiedy to osłuchiwałem się z najnowszym dziełem reprezentanta białostockiej sceny i NON Koneksji - Lukasyno, zacząłem używać w rozmowach o jego krążku pewnego sformułowania, które w sposób adekwatny, moim zdaniem, oddaje to, z jakiego rodzaju treścią mamy do czynienia, słuchając "Barda". Świadomy uliczny rap, z którego płyną doświadczenia i wnioski, nastawione do osiągania szeroko rozumianego sukcesu. Mogę napisać z pełnym przekonaniem, że okres od Wychowanych Na Błędach, przez solowe "Na Ostrzu Noża", "Eksplozję" wraz z Krisem i Egonem , po "Tylko Dla Prawdziwych", "Czas Vendetty" i w końcu "Barda" działał na korzyść rozwoju artystycznego Łukasza, zarówno na polu tekstowym, jak i brzmieniowym. Przez mocno osadzone w twardej, ulicznej stylistyce pierwsze wydawnictwa, po kolejne, stopniowo ukazujące coraz to nowe inspiracje wcześniej wymienionych rejonów rapu, których próżno było szukać u artystów, identyfikujących się ze stricte ulicznym nurtem. Ba, pokuszę się o, może dla wielu bardzo odważne zdanie - dopiero od "Barda" zaczyna się prawdziwy Lukasyno.