Zagraniczny i polski hip-hop, muzyka, wykonawcy - Najlepszy portal hip-hop

Wczoraj mogliście dowiedzieć się od Procenta sporo o jego kulinarnych upodobaniach i naocznie przekonać się, że nie takie wietnamskie zupy straszne jak je malują. W poniedziałek za to będziecie mogli popędzić do sklepów i nabyć "Dziennik 2010". Co proponujemy wam na dziś?

Duck Down coraz śmielej sobie poczyna na mapie hip-hopowych labeli. Kolejne, coraz to ciekawsze, ich wydawnictwa nie przechodzą przecież bez echa. Idąc dalej tym tropem, można odnieść wrażenie, że któryś rok musi zdecydowanie należeć do oficyny Buckshota. Po tegorocznym "The Exxecution" Marco Polo i Ruste Juxxa przyszedł w końcu czas na "AmeriKKKa's Nightmare Pt. 2".

Album jest dziełem Generala Steele'a, znanego szerzej po prostu jako Steele. Członek Smif'N'Wessun postanowił kontynuować wątek z pierwszego swojego mixtape'u. Ponownie jak poprzednio, tematyka albumu jest dosyć poważna. Nie znajdziemy tu frywolnych tematów czy też dissowania słabych raperów. Są apokaliptyczne wizje, opisy wojny czy też tej bardziej mrocznej strony życia.

Od początku istnienia rapu jazz był jednym z ogniw wspierających jego rozwój. Często nieświadomie, bo wielu producentów ograniczało sie do cięcia pełnych pętli z jazzowych klasyków.

Jednak jeden z młodych, mieszkających w Nowym Jorku raperów pragnął bardziej wyeksponować rolę tego gatunku. Pragnął w pełni zmieszać jazz z rapem i stworzyć mieszankę, w której mogliby zakochać się zarówno gustujący w jednym jak i drugim rodzaju muzyki...

Jedenaście albumów, dwa złota z rzędu, wreszcie platynowa płyta... To z pewnością imponujący wynik na polskiej, zdegenerowanej scenie hip-hop. Co dziwne, O.S.T.R. był najbardziej nagradzany i chwalony przez pozabranżowe media za albumy, które wielu wydawały się być już tylko echem jego najważniejszych i najbardziej wartościowych artystycznie dokonań. To postać bezwzględnie zasługująca na olbrzymi szacunek i bezmyślny hejting niewiele zmieniał w jego pozycji na scenie, ale fakt faktem, ostatnie płyty, z "O.C.B." na czele, były mniej czytelne, przegadane i szybko nużyły, nawet pomimo znakomitej strony muzycznej. Konwencja koncept albumu przyjęta przy jedenastej pozycji w solowej dyskografii rapera była dla nas sporą nadzieję na zmianę. Zdążyliśmy już zatęsknić za ciętym, błyskotliwym i trzymającym się tematu Ostrym. Czy ta płyta faktycznie coś zmieniła?

Jeszcze nie tak dawno, gdyby powiedziano o powrocie Brand Nubian, to nikt prawdopodobnie nie miałby obaw o poziom ich nowej płyty. Problem pojawił się kilka dni temu, w momencie pojawienia się na rynku sequela do "Wild Cowboys" - solowego debiutu jednego z filarów tego klasycznego przecież składu - Sadata X.

Zeszłoroczne wyczyny dwóch głównych głównych raperów Brand Nubian - Grand Puby i właśnie Sadata X - dawały nadzieję na comeback i przyzwoity poziom wspólnego wydawnictwa. "Retroactive" Puby było jedną z najlepszych pozycji minionego roku, a "Brand New Bein'" tego drugiego, przeszło trochę niesłusznie niezauważone. Nadzieję na inny stan rzeczy, wniosła wieść o wydaniu w tym roku "Wild Cowboys II".

Przekazywanie złych wiadomości to bardzo niewdzięczna robota, szczególnie, kiedy musimy przekazać wam informację o śmierci legendy muzyki, którą kochamy. Wszyscy mocno trzymaliśmy kciuki za zdrowie walczącego z rakiem Guru, połowy GangStarra, ale teraz możemy się już tylko modlić za jego duszę. Keith Elam, człowiek, który rapował na takich albumach jak "Daily Operation" czy "Moment Of Truth" odszedł od nas na zawsze i po raz pierwszy możemy powiedzieć z pewnością, że kolejnego albumu GangStarra już nie będzie...