Namiot Małpy na tegorocznym Hip Hop Kempie znajdował się dosłownie kilkanaście metrów od naszych, a że raper z Torunia jest po prostu sympatycznym ziomem i nie współpracuje z nami od wczoraj, to dogadanie się na wywiad nie było specjalnie trudne. Złapaliśmy go akurat na parę minut przed jego występem na koncercie Pezeta i Małolata.

Zapraszamy was do obejrzenia krótkiego wywiadu z Małpą w hradeckiej scenerii i Atmosferze (z dużej jak najbardziej celowo).

Osiągnęli już sporo, ale wciąż idą do przodu i - jak sami mówią - czują odpowiedzialność przed słuchaczem i nie mają zamiaru osiadać na laurach. Mamy dla was drugą część videowywiadu z HIFI Bandą, z której dowiecie się sporo ciekawych rzeczy.

Różnorodność muzyki, którą prezentujemy wam na łamach Popkillera czasem dziwi mnie samego. Hip-hop to gatunek, którego granice są tak szerokie, że nie sposób wygłaszać o nim generalne teorie mając pewność, że nie znajdzie się jego gałąź, która tym twierdzeniom zaprzeczy. W dzisiejszym Klasyku Na Weekend coś czego raczej nie pokochają Ci, którzy po nocach uczą się tekstów Commona na pamięć, na ścianie wieszają plakaty z Talibem Kweli, a poza Nowym Jorkiem znają tylko współczesne dokonania Bostonu i "Chronic 2001" i dwa numery Outkastu. "It's a SCC thang!".

"Russel Simmons pozwolił nam wejść do studia i zrobić dokładnie to co chcieliśmy zrobić" powiedział Havoc przy okazji premiery albumu. Nie mylcie go z członkiem Mobb Deep. Kiedy Havoc i Prodeje z tą liczna grupą jeździli po ulicach Sout Central LA i grali tam, gdzie tylko dano im taką możliwość, Havoc i Prodigy z Mobb Deep pewnie prosili jeszcze swoich ziomów, żeby przynajmniej dosłuchali ich taśmy do końca. O ile takie w ogóle już istniały. "'N Gatz We Truss" to drugi wydany oficjalnie album SCC, ale pierwszy, który wyszedł już pod pieczą "wielkiego brata" - Russela Simmonsa i jego Def Jamu. Gangsta rap chyba nigdy wcześniej i nigdy później nie był aż tak niepoprawny politycznie.

Kano jest bez wątpienia jedną z najbardziej znanych i wyrazistych postaci sceny grime. Pierwszy raz zetknąłem się z jego postacią w remixie do utworu "Fit but you know it" Skinnera. Były to czasy gdy w polskich kablówkach dostępne było MTV Base, na którym dość często można było się natknąć na single z jego debiutu "Home sweet home".

Zresztą ten album zyskał wiele pozytywnych opinii. Nie tylko recenzenci i słuchacze rozpływali się w zachwytach. Pochwał nie szczędziły również gwiazdy zza oceanu. Album propsowali m.in. Jay-Z, Nas i Busta Rhymes. Niestety jego kolejne albumy nie były już tak dobre. 

Kalifornijki underground... Temat rzeka. Nieważne jaką odsłonę przybiera zawsze znajduje zarówno zawziętych zwolenników jak i przeciwników, których życiowym celem staje się udowodnienie, że nie jest wart uwagi. A odsłon tych trzeba dodać jest całkiem sporo. Dziś płyta dla tych, którzy sympatyzują z muzyką z obozu Zion I, a przypuszczam, że takich osób wśród naszych czytelników nie będzie mało.

Projekt ten przechodzi praktycznie bez echa, a promocja ograniczona jest do minimum, jak mniemam z przyczyn finansowych, bo raczej nie artystycznych. The Burnerz to owoc współpracy Zumbiego z Zion I oraz producenta o ksywce The ARE.

Ta płyta na papierze wyglądała fantastycznie. John Legend autor takich albumów jak rewelacyjne "Get Lifted" wraz z nieocenionymi Rootsami, którzy w tym roku wypuścili jeden z lepszych albumów w swojej karierze... Razem postanowili dać swoim fanom małą lekcję muzyki.

Profesor Legend i profesor ?uestlove wraz z całą załogą wzięli na warsztat takie numery jak "Hard Times" Baby Huey'a, "Wholy Holy" Marvina Gaye'a, "Little Ghetto Boy" Danny'ego Hathawaya czy "Compared To What" Roberty Flack. Jak interesująca jest to lekcja?