Klasyka

Polski rap rzadko bywa sprawiedliwy, a wysoki poziom nie zawsze zapewnia odpowiednio duży sukces. Tak jest dzisiaj i tak było kiedyś. Dziś w kolejnym odcinku naszego cyklu Przegapifszy, chciałbym zwrócić waszą uwagę na album, który w mojej opinii w wielu aspektach wyprzedził swoje czasy. Zupełnie niesłusznie pominięta Śląska produkcja, na której na legalu debiutował MC, który na scenie aktywny jest do dziś. Wielu myślało, że Bunio z 3ody wziął się znikąd. Nic bardziej mylnego.

Płonący Squat powstał w 1995 (!) roku, kiedy w garażowych (dosłownie) warunkach w Tychach chłopaki zaczęli nawijać pod żywe perkusje. W 1999 zespół wypuścił niezależnie materiał "Projekt D.O.T.", który zapewnił im lokalny rozgłos. Na przełomie wieków PS koncertowali m.in. z Paktofoniką, Jajem, 3H czy Zipami. Zdolnymi chłopakami, dzięki pomocy Fokusa zainteresował się w końcu wydawca - Gustaw z Gigant Records. Najpierw zaowocowało to numer "Wokal Prześladowca", który możecie znać z "Usta Miasta Kast". Potem przyszedł czas, by przerwać milczenie...

Stoję o zakład, że kiedy przeprowadzilibyście ankietę wśród nowojorskich hip-hopowców (szczególnie tych starszych rocznikowo) i zapytali jakie studio uznaliby za najważniejsze w historii, 90% odpowiedzi padłoby na D&D Studios. Swego czasu w obiegu była nieprawdziwa informacja jakoby założycielem D&D był DJ Premier. W rzeczywistości byli to Doug Grama i David Lotwin (stąd nazwa), a Chris Martin był jedynie jedną z osób korzystających z usług legendarnej "crib". W 2003 roku Preem odkupił studio od właścicieli i zmienił jego nazwę na HeadQCourterz, oddając w ten sposób hołd swojemu zmarłemu ziomkowi o tej samej ksywie.

To jednak co działo się w latach 90. w D&D Studios to coś co nie powtórzy się już nigdy. Miejsce w którym najlepsze zwrotki w swoich karierach nagrywali Nas, Jay-Z, Biggie, Black Moon, Smif-N-Wessun, Mary J. Blige, Fat Joe, Jeru czy Doug E Fresh, wniosło do historii rapu tyle genialnych kawałków, że nie sądzę by dało się znaleźć drugie, które może się z nim równać. Oprócz fejmowych MC's, pojawiali się tam również mniej znani, a czasem nie mniej utalentowani nawijacze, których można było usłyszeć m.in. na kapitalnej kompilacji z 1995 zatytułowanej "The D&D Project Vol. 1".

Anotha Level to, można powiedzieć, "grupa-meteor". Spadli jak z nieba, aby w 1994 roku wydać jeden album, pojawić się na soundtracku do Street Fightera, i zniknąć. Podopieczni Ice Cube'a, który to właśnie załatwił im kontrakt w Priority Records.

Niestety album "On Anotha Level", pomimo featuringów od Ice Cube'a i Pharcyde, nie odniósł komercyjnego sukcesu a grupa wkrótce rozpadła się. Przed Wami jedyny teledysk w dorobku Anotha Level - kozacki, letni Westcoastowy hymn "What's That Cha Say".

The Goondox feat. Sean Strange, PMD, Swollen Members, Jus Allah, Snowgoons... - Raps Of The Titans (2011)

Dlaczego: Jeden track. Zwrotki: Sean Strange, PMD, duet Swollen Members, Jus Allah, Impakt, ODoub, Klee Magor, Virtuoso, Meth Mouth, dwie trzecie składu Psych Ward oraz Jaysaun. Refren: Sean Strange i Bundy. Produkcja: Snowgoons. Obsady posse cutów bywają zaskakujące, ale żeby w jednym utworze zgromadzić taką ekipę?! Brawa! Czysty ogień!

Wypadek przy pracy, który przytrafił się Redmanowi w 2010 roku, nie zmienia faktu, że jego dyskografia prezentuje się okazale. Doskonały debiut, bardzo dobre "Dare Iz A Darkside", udane "Doc's Da Name" i obie części "Blackout" z Method Manem, niedoceniane "Malpractice" i "Red Gone Wild". Mało kto może pochwalić się tak dobrą formą na przestrzeni tylu lat.

A przecież jest jeszcze wydany w 1996 roku "Muddy Waters": krążek w niczym nie ustępujący wspomnianemu już debiutowi, mój osobisty faworyt w dorobku Funk Doca. Album, który definitywnie obala teorię głoszącą, że płyty długie, najeżone skitami, nie mogą być wybitne. Bo "Muddy Waters" płytą wybitną jest.

Da Youngstas to pochodzące z Filadelfii rapowe trio, które wydało w latach 1992-1995 cztery albumy. Jak zaczynali nagrywać, byli jeszcze dzieciakami, stąd częste porównania do Kris Kross. W ciągu kilku lat swojej aktywności na hip hopowej scenie mieli okazję współpracować z takimi producenckimi tuzami jak DJ Premier, Pete Rock, Marley Marl i K-Def.

Wydane w 1994 roku "No Mercy", powszechnie uważane za ich najlepszy album, zawierało również ich największy hit - "Hip Hop Ride" oraz inny kozacki numer "Mad Props".

Afrika Bambaataa bo o nim mowa był już poważnym kandydatem do otrzymania pokojowej nagrody Nobla. W 2008 został nominowany do zaszczytnego grona Rock and Roll Hall of Fame, które zrzesza najbardziej znaczące dla rozwoju muzyki osobistości.

Hip Hop rozwijał się swoim tempem, na którego budowę składało się wiele czynników obecnych w amerykańskim społeczeństwie na przestrzeni szóstej i siódmej dekady ubiegłego wieku. Ojciec elektro funku, zainspirowany między innymi George'em Clintonem, były lider najgroźniejszego gangu w Nowym Yorku, osoba dzięki której Hip Hop to coś więcej niż rap ... Namawiam każdego do złożenia podpisu w tej szczytnej sprawie.