Jazz

"Do The Right Thing", trzeci pełnometrażowy film w dorobku Spike’a Lee, to zarazem jeden z jego największych kasowych hitów (31 mln $ zysku) i bezapelacyjny klasyk, którego nie mogliśmy pominąć w naszym przeglądzie twórczości mistrza. Ten kontrowersyjny, wywołujący dyskusję na niechętnie poruszane tematy uprzedzeń rasowych dramat z wieloma elementami komediowymi świetnie oceniono już w momencie ukazania się latem 1989 r., a z biegiem czasu nie został zapomniany i wcale nie stracił na wartości.

Odpowiedzialny za scenariusz, reżyserię, produkcję i grający zarazem główną rolę Spike Lee zawarł w tym filmie esencję swojego stylu. "Do The Right Thing" umiejętnie bowiem łączy sceny komediowe z poważnym, ambitnym przesłaniem całości, napięcie budowane jest stopniowo i umiejętnie, a zaskakujące zakończenie daje nam wiele do myślenia… To także kolejny film, przedstawiający realia życia w Nowym Jorku z perspektywy zwykłych mieszkańców tamtejszych blokowisk.

UPDATE: Obserwując waszą reakcję na nasz tydzień ze Spikiem i zastanawiając się jak maksymalnie uprzyjemnić wam odbiór postanowiliśmy przedłużyć tydzień do dwóch. Po pierwsze - da wam to czas, żeby na spokojnie sprawdzać nasze artykuły (a przede wszystkim - filmy), a po drugie da nam czas, żeby przygotować ich dla was jeszcze więcej niż pierwotnie bylo w planie.

Już widzę waszą konsternację i pytania w stylu "czemu na muzycznym portalu artystą tygodnia zostaje reżyser"? Kiedy pewnego dnia kilka tygodni temu trafiłem na klip Skyzoo i Taliba Kweli, który znajdziecie w rozwinięciu pomysł zaczął kiełkować. Przecież Spike to nie tylko społecznie zaangażowane kino w zdecydowanej większości opowiadające o black communities, ale też szereg absolutnie wybitnych soundtracków na których pojawiały się największe gwiazdy hip-hopu, r&b, bluesa, a nawet popu. Kopalnia muzyki, która w dużym stopniu stanowi premierowe i niepublikowane nigdzie indziej materiały. To nie przypadek, że na potrzeby soundtracków Spike'a swoje całe albumy przeznaczali m.in. Stevie Wonder czy Public Enemy.

Jak wspomniałem pomysł tygodnia ze Spikiem powstał dosyć dawno, a materiały wjeżdżają dopiero teraz. Powodem jest fakt, że tak rozbudowanego i obszernego w treści tygodnia na Popkillerze chyba jeszcze nie było.

Każdy kto obserwuje przebogatą karierę zespołu Zion I reprezentującego Bay Area, ale zarazem stanowiącego główną przeciwwagę dla stereotypowej muzyki z tego okręgu, wie, że Amp Live to jest gość. To jest wielki mózg, który pracuje napędzany muzyką, ma wyczucie, umiejętności i pomysły, które sprawiają wrażenie nigdy się nie kończących. Kolejne albumy Zion I napakowane były coraz to nowymi wizjami brzmienia zespołu, każda kolejna była nowym etapem drogi. Tym razem kolejny etap to solowy materiał Amp Live'a zatytułowany "Kaleidoscope Theory EP". Możecie go posłuchać w rozwinięciu.

Arts The Beatdoctor to holenderski producent, dla skali talentu którego czystohiphopowe ramy są zdecydowanie zbyt wąskie. Jeden z najzdolniejszych i najbardziej wkręcających swoją muzyką twórców downtempo i muzyki instrumentalnej niemożliwej do jasnego skategoryzowania. Kocha jazz, potrafi być bardzo funkowy, ma energię, ale jakby zawsze z innego źródła...

Ma niesamowity słuch i umiejętności budowania długich, skomplikowanych i pochłaniających maximum uwagi aranżacji. Kilka tygodni temu po cichu Beatdoctor wypuścił składający się aż z 21 numerów album zatytułowany "Lost Tracks Of Time: Unreleased 2002-2012". Słynący z drobiazgowości i skłonności do polerowania pojedynczych numerów miesiącami geniusz z Holandii (to słowo nie jest na wyrost) postanowił chyba opróżnić szuflady. To co się tam kryło ponownie przypomina z kim mamy do czynienia.

Podobno DJ Eprom zainteresował się używaniem gramofonu jako instrumentu, kiedy w katowickim Megaclubie po koncercie 3H swoje umiejętności pokazali legendarni Polfader czyli DJ Jan Mario i DJ Deszczu Strugi. O umiejętnościach Eproma w posługiwaniu się gramofonem wiedzieli wszyscy, szczególnie po jego wybitnych występach na międzynarodowych zawodach, ale duża część słuchaczy nie znała go jako producenta. Modulators oprócz Eproma tworzą DJ Krótki i DJ Ben, bardzo uzdolnienie turntabliści. Jeśli nie lubicie zwrotek złożonych tylko i wyłącznie ze skreczy i cutów to z pewnością nie będzie płyta dla was, ale wcześniej zastanówcie czy na pewno słyszeliście wystarczająco dobre zwrotki tego typu?

Modulators dla mnie jest nie tylko ważnym momentem polskiego DJ'ingu w ogóle (kolejnym prezentowanym przez Asfalt po niesamowitym numerze z "Antidotum 2" Metro), który pokazuje, że nie muszą stać w cieniu. Przede wszystkim jest jednak pokazem producenckich umiejętności Eproma i jedną z najlepszych w historii polskiego rapu płyt, gdzie dodatkowe instrumenty w bicie płyną prosto od DJ'ów, a dla mnie to najlepsza rzecz jaką można zrobić. Mistrzem takiego grania od dawna był dla mnie DJ Haem, bardzo imponował mi DJ Czarny, a ostatnio swoje nieludzkie skillsy w tej kwestii pokazał także DJ Flip. Modulators wpisali się w tą tendencję progresu i... posunęli to wszystko jeszcze dalej tworząc bardzo odważny, tętniący hip-hopem, ale zarazem wymagający szerszego spojrzenia materiał, który będziemy pewnie wspominać latami.

Dla wielu naszych czytelników, którzy lubią instrumentalną muzykę i nowoczesną wizję jazzu B.R.O. może bardziej kojarzyć się z "Analog People In A Digital World" i SoFarUnknown niż z "High School" i Urban Rec. Producencki duet, na talencie którego poznali się nie tylko Polacy dostarczał nam już kilkukrotnie bardzo intrygującej, głębokiej i ambitnej muzyki, która w Polsce nadal nie może liczyć na zbyt szerokie grono odbiorców. Dziś mamy dla was nową porcję muzyki od Kuby Zamojskiego - połowy B.R.O. działającego pod szyldem jZAMOJSKI. Nowy podcast w całości wyprodukowany i zagrany przez młodego producenta znajdziecie w rozwinięciu.