theMIND to postać równie fascynująca co zagadkowa, wielowymiarowa i wciąż odkrywająca przed nami nowe pokłady umiejętności i kreatywności. Po raz pierwszy na szerszą skalę świat usłyszał o nim przy okazji pamiętnego mixtape'u Micka Jenkinsa "The Water[s]" w 2014 roku. To właśnie głos theMINDa otwierał ów projekt wspaniałym intrem, a także wbijał się głowę pełnym pasji refrenem w kapitalnym "Dehydration". Od tej pory mocno związany z Chicago artysta współpracował z takimi tuzami tamtejszej sceny jak Chance The Rapper, Vic Mensa, Saba czy Noname, a także wydał swój debiutancki, ambitny album "Summer Camp" w 2016 roku.

W zeszłym miesiącu światło dzienne ujrzał natomiast wyczekiwany od 4 lat drugi studyjny album wokalisty balansującego na granicy wysublimowanego, świeżo brzmiącego r&b i hip-hopu. Krążek "Don't Let It Go To Your Head" to równe 30 minut muzyki pełnej emocji, nieszablonowej, łamiącej schematy. Gościnnie artystę wsparł m.in. wspomniany Saba - autor jednej z najlepszych płyt roku 2018. 

"Zawsze wypatrujemy następnej rzeczy. Czekamy na następny koncert, następną parę butów, następne spotkanie z kimś, następną wypłatę. A co z czasem pomiędzy tymi rzeczami? Jak czujemy się wtedy - z życiem i z samym sobą? Wierzcie w to lub nie, ale więcej czasu mija nam pomiędzy tymi wydarzeniami niż doświadczając ich samych."

"Time In Between Thoughts" to próba uchwycenia przez Jamalla Bufforda tych momentów i zatrzymania się przy nich. Na swoim szóstym solowym albumie jako MC, Bufford postanowił pochylić się nad tym, co jemu przyniosło spokój umysłu. Okazuje się, że kluczowe były chwile, w których nie bombarduje swojego umysłu zalewem myśli, poganianych przez kolejne myśli...

Gdy w 2016 roku recenzowałem poprzedni album Johna Legenda "Darkness and Light", chwaliłem artystę za wyjście ze swojej strefy komfortu i wzbogacenie przekazu o treści społeczno-polityczne - wszystko na fali protestów i napiętych nastrojów w społeczeństwie amerykańskim. Cztery lata po ukazaniu się "Ciemności i Światła" wokalista rodem z Ohio powrócił z szóstym (teoretycznie siódmym, ale nie liczę albumu świątecznego) LP w swoim dorobku, zatytułowanym "Bigger Love". 

Co ciekawe, kontrastując z poważniejszym, czarno-białym "Darkness and Light", najnowszy krążek aż tętni życiem i tryska energią - również w sferze graficznej. Jaskrawa, artystyczna okładka z roześmianym artystą, otoczonym kwiatami i ewidentnie gdzieś tam bujającym w obłokach, ba - galaktyce, oraz bardzo starannie napisanym tytułem, od razu wskazuje powrót do tego, co John lubi najbardziej - piosenek o miłości.

Od czasu udanego występu w piątej edycji Młodych Wilków w roku 2017 The Blu Mantic nie próżnował, maczając palce w najróżniejszych muzycznych przedsięwzięciach, grając masę koncertów i próbując chyba wszystkich możliwych brzmień - od nasączonego jazzem collabo w postaci EPki nagranej z naszym rodzimym zespołem HAARPAGANS "Rune(s)", przez new schoolowe, humorystyczne "Pączki" z Kubi Producentem, lajtowe, przypominające vibe Joey Bada$$a, kapitalne "They Want" czy alternatywne, połamane "Generation of Numbers" z Gniewomirem Tomczykiem. A to i tak tylko wierzchołek góry lodowej.

Przez te 3 lata z hakiem dostawaliśmy masę luźnych singli, ale oprócz wspomnianej EPki "Rune(s)" Blu nie puścił w świat żadnego skończonego projektu - aż do roku 2020. Na początku tego miesiąca do Sieci trafił bowiem zdecydowanie najbardziej dojrzały, ambitny i uduchowiony materiał w dorobku pochodzącego z Teksasu artysty. Mowa o nagranym w duecie z warszawskim producentem St. Elmo (kiedyś Big Elmo) longplayu "Sanctuary", stanowiącym organiczną mieszankę hip-hopu, jazzu, soulu i licznych południowych inspiracji. To również - a może przede wszystkim - świadectwo rozwoju Blu jako Artysty, przez duże A. Sprawdzajcie!

Cymarshall Law i AceWonda to duet wyjątkowy, albowiem składa się z dwóch MC's, którzy przyjaźnią się ze sobą od szóstej klasy podstawówki. Raperzy i przyjaciele z New Jersey, których połączył hip-hop, wreszcie zdecydowali się przelać swoją więź na papier i wkroczyć do studia.

Rezultatem jest album "Crossroads", nagrany z czystej pasji i miłości do muzyki oraz pięknie ilustrujący naturalną, organiczną mikrofonową chemię między artystami. Jeśli jesteście fanami szeroko rozumianego klasycznego rapu, opartego na bitach, rymach, gierkach słownych i lirycznych konceptach, jest duża szansa, że "Rozdroża" przypadną wam do gustu.

Od ostatniej wspólnej płyty Blu i Exile'a "Give Me My Flowers While I Can Still Smell Them" minęło osiem lat. Fani kalifornijskiego duetu nie mogli jednak narzekać na brak muzyki od obu Panów, bo zarówno Blu, jak i Exile nie próżnowali w karierach solowych. Jakby tego było mało, w 2017 roku ukazał się nawet ich projekt "In The Beginning - Before The Heavens", złożony ze starych, odkurzonych i odświeżonych numerów, które powstały podczas sesji do klasycznego debiutu "Below The Heavens".

W zeszłym roku Blu i Exile znów połączyli siły i zaatakowali EPką-niespodzianką "True & Livin'", a teraz, aby nadrobić stracony czas, powracają ze zdwojoną siłą! Najnowszy, ambitny longplay "Miles: From An Interlude Called Life" (w skrócie "Miles") to bowiem pierwszy podwójny album w ich dorobku. Na przestrzeni 20 utworów gościnnie pojawiają się m.in. Aloe Blacc, Miguel, Fashawn, Aceyalone czy Choosey. W rozwinięciu odsłuch całości oraz pierwszy teledysk promujący LP - czarno-biały obrazek do numeru "Miles Davis", będącego hołdem dla legendarnego muzyka jazzowego.

Dokładnie wczoraj Tupac Amaru Shakur skończyłby 49 lat i jak co roku, każda rocznica urodzin oraz śmierci 2Paca obfituje we wspomnienia i historie, którymi dzielą się przeróżni ludzie, którzy zdołali poznać charyzmatycznego MC osobiście. Również my przeprowadzając wywiady nie raz pytamy artystów o znajomość z Pac'iem, a częstym tego rezultatem są fascynujące opowieści, wspaniale ukazujące klimat lat 90. 

Jedną z takich historii podzielił się z nami weteran bostońskiej sceny Edo. G w rozmowie przed popkillerową kamerą, kiedy to opowiedział o niedoszłym collabo, które planował na swój drugi studyjny album w 1993 roku. Na jednym tracku planował wtedy Edo zebrać takie postaci jak 2Pac, KRS-One oraz Craig G. Dlaczego więc plan spalił na panewce, a track nigdy nie został ukończony?