Hip-Hop/Rap

Trzeci Wymiar ft. Wall-E, DonGuralEsko, Esse "Wuuuf" (2006)

Dlaczego: To z pewnością jeden z najlepszych singli w historii polskiego rapu. Kasta w szerokim składzie na tym bicie-monstrum... Sam nie wiem czy trudniejsze jest klejenie takich zwrotek jak te, czy rozstrzygnięcie, która z nich jest lepsza. Takie rzeczy trzeba rapować z pamięci wybudzony w środku nocy. "Czarne Chmury Nad Miastem" też.

Dwie dotychczasowe imprezy Popkillera okazały się zaskakującym dla nas sukcesem muzycznym i frekwencyjnym. Na trzeciej wskoczyliśmy więc jeszcze poziom wyżej, zapraszając tym razem zagranicznych gości.

Statik Selektah, Termanology i Reks to postacie znane i cenione nad Wisłą, czy to za sprawą własnych dokonań, czy mixtape'owych akcji Te-Trisa. Te-Trisa, którego w taki wieczór nie mogło zabraknąć na supporcie. Pewnie jesteście ciekawi jak wyszło?

Zgodnie z zapowiedzią obok wywiadu z Termem, który już widzieliście mamy dla was przed koncertem kolejny smaczek, czyli merytoryczną i treściwą rozmowę z Reksem, przeprowadzoną po jego występie na Hip Hop Kempie 2009, zakurzoną w naszych archiwach i do tej pory nie publikowaną.

O czym dowiecie się od Reksa z ponad 12-minutowego wywiadu?

O sile zeszłorocznego debiutu Mediuma może świadczyć to jak często "Alternatywne Źródło Energii" pojawia się w podsumowaniach roku 2010. Oprócz soczystych, oldschoolowych bitów, o których mogliście przeczytać TUTAJ, moc albumu stanowi też bardzo mocna technika raperska i teksty rapera z Kielc. Dziś w trzynastej części naszego cyklu o procesie tworzenia warstwy tekstowo-wokalnej opowie wam sam zainteresowany. Przy okazji przepraszam za spory poślizg!

Ostatnio zastanawiałem się nad tym jak to możliwe, że po "Eudaimonii" Mezo całkowicie utracił jaja i nie odzyskał ich nawet próbując wrócić do korzeni na "Herezjach" i stawiając tam na czysto rapowe skillsy. Mierność dzisiejszych dokonań nie gryzie się wbrew pozorom z tym, że umiejętności miał zawsze (tylko nie zawsze chciał/umiał je pokazać).

Przy okazji postarałem się przypomnieć sobie, gdzie Jacek Mejer był w szczytowej formie, lecąc stylowo, pewnie i z jajami. Pierwsza myśl dotyczyła dwóch numerów - "Panczlajnera" i "Rapteatru".

Jeśli masz ochotę spalić na stosie płyty z kolędami swoich starych, powiesić za uszy dyrektorów muzycznych stacji radiowych, oddać do domu dziecka wszystkie piskliwe głosiki śpiewające świąteczne piosenki, a George'owi Michaelowi najchętniej dałbyś w ryj, PAMIĘTAJ!?

Tylko spokój Cię ratuje. Poza tym jest Boże Narodzenie, więc chill. Masz tu dziesięć rapowych numerów - proste, że świątecznych. Luz? To teraz idź i ubierz już te pieprzoną choinkę.

Zazwyczaj z rezerwą podchodzę do tych wszystkich braggowych linijek twierdzących, że "muzyka daje nieśmiertelność" czy "nietykalność". Kanye West jest dupkiem, z czego zresztą doskonale zdaje sobie sprawę. Równie świadom jest tego, że ma muzyczne możliwości i talent, które pozwalają mu pozostać daleko poza zasięgiem konkurencji. Dowodem jest "My Beautiful Dark Twisted Fantasy", album, który jest chyba najlepszą finansową inwestycją Kanye w karierze. Wszystko na co miał ochotę, realizował sobie ot tak. Potrzebował instrumentalistów, zapraszał instrumentalistów, chciał numer z Rihanną, ma go, chciał w jednym numerze skonfrontować pokazowe zwrotki Ricka Rossa, Jaya-Z i Nicki Minaj (ze swoją oczywiście) - zrobił to. Nic nie ogranicza jego pięknych, mrocznych i pokręconych fantazji.

Kanye na "College Dropout" chciał być jak Jay-Z, teraz już nie musi... Hova to jego dobry ziom. Dziś bardziej chce być jak Prince albo nawet Michael Jackson. Hip-hop dla niego to zbyt mało. Choć wciąż często porusza się po jego rejonach, coraz częściej spogląda w stronę ambitnego popu, niebanalnej elektroniki i... swojej nienormalnej wyobraźni. Pomijam to, że teledysk do "Runaway" to pole do badań dla dobrego psychiatry, muzyczne wkręty na płycie bywają przedziwne i przerażające, a płyta brzmi zupełnie inaczej niż wszystko co słyszeliście dotąd... Kanye wrócił w wielkim stylu.