Funk

Pod koniec września zeszłego roku pisaliśmy o wystrzałowym remixie "Ain’t That Funkin' Kinda Hard On You?" z trzypłytowego wydawnictwa Funkadelic "First Ya Gotta Shake the Gate" z gościnną zwrotką Kendricka Lamara, a kilka dni temu legendarny zespół opublikował najnowszą odsłonę tej funkowej bomby, zatytułowaną "We Ain't Neva Gonna Stop Remix".

Tym razem na mikrofon obok świeżo upieczonego wielokrotnego zdobywcy Grammy wbił sam Ice Cube! Sprawdzajcie jak spisała się międzypokoleniowa reprezentacja Zachodniego Wybrzeża.

Odejście Davida Bowie to ogromny cios dla muzycznego świata. Niezliczona liczba artystów pożegnała Davida kondolencjami, tribute'ami... Także przedstawiciele środowiska hip-hopowego, tacy jak Kanye, Lupe Fiasco, Kendrick Lamar, ?uestlove złożyli swe kondolencje, honorując Bowiego jako źródło inspiracji. "Cóż za dusza. Duch z Czystego Złota. Spoczywaj w pokoju" - napisał Kendrick. "David Bowie był jedną z moich najważniejszych inspiracji. Taki nieustraszony, taki twórczy, dał nam magię na całe życie" - tak pożegnał Davida Kanye. Ba, nawet mniej "mainstreamowi" MC"s, jak Danny Brown czy Open Mike Eagle otwarcie przyznają się do fascynacji twórczością Davida...

Hip-hop uwielbiał Bowiego - a sam Bowie zawsze doceniał hip-hop. W 1993 roku, w wywiadzie dla TODAY bez wahania określił raperów jako "najbardziej obecnie kreatywnych artystów w muzycznym biznesie". Jeszcze wcześniej, w 1983 roku, Bowie porządnie obsztorcował stację MTV za to, że nie pokazuje więcej czarnoskórych artystów... Nigdy nie gardził współpracą z raperami (więcej o tym niżej), ba - nagrywając swój ostatni album, "Blackstar" (gorąco polecam TEN wywiad, gdzie David cytuje "Respiration" Black Star!), Bowie otwarcie przyznał się do inspiracji twórczością Death Grips i Kendricka!

Polecam znakomity artykuł Jeffa Weissa o wpływie Bowiego na hip-hop - check it out.

Kontynuując Tydzień z Davidem Bowie - zgodnie z obietnicą, proponuję w niniejszym artykule wspomnieć, w jaki sposób hip-hop oddawał szacunek Bowiemu. Proponuję  krótką wycieczkę po hip-hopowych trackach, czerpiących z rozległej dyskografii nieodżałowanej pamięci artysty. Będą kultowe, znane wszystkim hity - będą tracki mniej znane, acz nie mniej kozackie.... A więc - wyruszamy?

Będzie krótko. Wczoraj odszedł nietuzinkowy, wszechstronnie uzdolniony artysta. Odszedł muzyk o zdumiewającej dyskografii. Nieuchwytny kameleon, Przybysz z Gwiazd o niezliczonej ilości masek... David pozostawił po sobie przebogatą spuściznę i swoistą mitologię, jak mało którą godną wnikliwej eksploracji. Dlatego - niejako na bakier z popkillerową tradycją - chciałbym uhonorować pamięć Mr. Bowie, ustanawiając go Artystą Tygodnia.

"Zdrada" - zakrzykną być może niektórzy. "Przecież to nie jest hip-hop". Nie jest. Bowie był jednak muzykiem, którego wpływ na współczesną muzykę w ogóle, bez podziału na gatunki i nurty - jest nieoceniony. Bez względu na profil portalu - David Bowie zasługuje na więcej niż tylko krótkie epitafium. Zresztą - kto powiedział, że nie będziemy eksplorować miejsc, w których przenikały się świat hip-hopu i twórczość Davida?

Hip Hop Kemp 2012, mój drugi koncert DaM-Funka i jeden z pierwszych wywiadów, jakie udało mi się przeprowadzić. Minęły trzy lata a piekielnie uzdolniony kalifornijski producent i wokalista zdążył nagrać pełnoprawny album w duecie ze Snoop Doggiem (aka Snoopzillą) jako 7 Days of Funk oraz wypuścić w zeszłym roku swój najnowszy, zapowiadany od tamtego czasu, drugi solowy album "Invite The Light". Odpowiedzialnego za soundtrack niezliczonych leniwych letnich dni artystę udało mi się złapać na konkretną pogawędkę po jego październikowym koncercie w Warszawie.

Ambasador Boogie Funku opowiedział m.in. o znaczeniu tytułu i 5-letnim procesie powstawania "Invite The Light", współpracy z liderem A Tribe Called Quest Q-Tipem, powodach, dla których Dam wciąż nagrywa w ten sam sposób co w 1988 r., kulisach projektu 7 Days of Funk i najważniejszej lekcji, której nauczył się od Snoop Dogga, a także zdradził, czy i kiedy możemy spodziewać się sequelu. Usłyszycie też o sekrecie wiecznie pozytywnego nastroju w jego muzyce, koncepcie intrygującego utworu "The Hunt & Murder of Lucifer" czy świadomym niepodążaniu za trendami.

"Ten gość najpierw zjadł rok 2014 genialną EP "IVRY" nagraną jako 100s (pierwsza płyta w życiu, której wystawiłem w recenzji 6/6), potem porzucił rap, zmienił ksywę na Kossisko i chyba postanowił po odhaczeniu etapu 'rap' pozjadać dla odmiany inne gatunki muzyczne. Turbotalent jakich mało, przy odpowiednim poprowadzeniu widzę go za parę lat w podobnych rejonach co dziś The Weeknd - czyli wysmakowany, genialny muzycznie, elastycznie mieszający gatunki (oraz mieszający świeżość z umiejętnym czerpaniem z klasyki) mainstream, którego aż chce się słuchać i którego sukcesy mogą tylko cieszyć. Mamy tu leniwą downtempową zmysłowość, do tego funkowy vibe pokropiony lekkim talkboxem, czuć jeszcze nutkę 100sa (pimpowski vibe), ale całościowy lot jest wyraźnie inny i jeszcze bardziej pozbawiony muzycznych granic. Za tydzień całe EP, jestem mega ciekaw co na nim znajdziemy." - oto, co pisałem o singlowym "Across The Room" w okresie awarii Popkillera. Teraz EP już mamy i co więcej - możemy odsłuchać je poniżej.

Do niedawna wydawało się, że pierwsze miejsce na podium w kategorii najlepszej letniej płyty roku 2015 przypadnie niezawodnemu duetowi Snoop Dogg – Pharrell za ich przepozytywne LP "Bush" (nasza recenzja). Raperzy ze Stanów, inspirowani społecznym niepokojem i zamieszkami na ulicach miast takich jak Ferguson nie nagrywają ostatnio pogodnych, chilloutowych albumów – wspomnijmy chociażby Kendricka czy Vince’a Staplesa, ba – nawet Big Sean stworzył najbardziej mroczne dzieło w swoim dorobku. Chwała im za to, bo również dzięki takiemu położeniu nacisku na warstwę liryczną ten rok jest tak mocny, ale nie ukrywajmy, czasem każdy pragnie po prostu walnąć się w cieniu i odpłynąć, zapomnieć o bożym świecie…

Tutaj z pomocą przychodzi balansująca na granicy soulu, r&b, funku i jazzu zwariowana zgraja znana jako The Internet. Do mety wyścigu co prawda jeszcze daleko, ale za ich sprawą pewny zwycięstwa Wujek Snoop, stąpający sobie w rytm bitów Skateboard P i nucący pod nosem I’m just a squirrel, tryna get a nut musiał obejrzeć się za siebie, podciągnąć dresy i wrzucić drugi bieg…