Galus

„Księga Słów” to coś więcej niż tekściarsko-filozoficzna wariacja na temat wikipedycznych definicji słów: "egzegeza", "bozon" i "Zderzacz Hadronów". To coś więcej, niż tylko zestawienie obok siebie kilku bliskich skojarzeniowo słówek i dopisanie ideologii do swojego nawrócenia. Wreszcie – to coś więcej, niż zajawkowo napisana w kilkanaście godzin płyta pod wydany na winylu instrumentalny album, w przypływie weny i zachwytu nad "oceanem dźwięków" Galusa. Nie kolaż dwóch odległych klimatycznie opcji na mixtape’owopodobną modłę (mówi się, że to projekt nowatorski, ale nawijanie po ukazane gdzieś wcześniej bity to przecież nie żadne novum, wręcz ultraoldskul), a osobny twór i nowa jakość na nieco innym niż połączenia typu Massey/Pelson poziomie.

Dlaczego: po budzących ogromne kontrowersje zapowiedziach albumu "Egzegeza - Księga Słów" w formie swego rodzaju świadectwa wiary Mediuma, pojawiły się wątpliwości co do dostatecznego poziomu zainteresowania najnowszym projektem kielczanina. Dziś dostajemy ponad piętnastominutowy klip/promomix, z jednoczesnym ujawnieniem wielkiej zagadki dotyczącej autora bitów i myślę, że w tym momencie wątpliwości zostały szybciutko rozwiane. Ja zbieram szczękę z podłogi. Album zamówicie TUTAJ.

O Galusie wspominaliśmy wam zanim jego mistrzowski bit pojawił się na albumie HIFI Bandy i zanim zrobił cały, bardzo twórczy muzycznie, a jednocześnie mocno czerpiący z korzeni hip-hopu album z Hadesem. Ci którzy pamiętają takie rzeczy jak opisywane u nas w Przegapifszy "Retro Lyrics" wiedzą, że Pokój Czarnych Płyt to nie tylko produkcja bitów dla raperów, ale też muzyka instrumentalna. Chwilami eksperymentalna, a czasem wręcz zniewalająca swoimi pięknymi comebackami do korzeni. Splatająca nowoczesność nowoczesność i tradycję w sposób zupełnie naturalny, a przez to tak imponujący. Minął rok, a Galus nie tylko jest znacznie bardziej rozpoznawalny jako beatmaker, ale też ma na koncie kolejne autorskie cacko, tym razem wydane przez UKnowMe Records.

Premiery "Nowe Dobro To Zło" i "Futury" zbiegały się po części w czasie, dlatego można było się zastanowić czy produkcje będą jakkolwiek połączone, komplementarne czy raczej stworzone na zasadzie "to przy czym nie mogłem poszaleć na jednym projekcie, zrobię sobie na drugim". Jak to wygląda w przypadku "Futury"?

Można lubić HIFI lub nie, ale trzeba być głuchym, żeby nie słyszeć jak w bardzo krótkim czasie rozwinął się Hades. Nauczył się nie tylko idealnie wykorzystywać swoje warunki głosowe, ale też rzucać wersy, które naprawdę trudno przeoczyć. Nie zawsze udawało mu się opanować chaotyczność własnych numerów, ale miewał wejścia za które można było wybaczyć większe rzeczy. Zaczęło się go dobrze słuchać i myślę, że nie tylko ja byłem ciekaw jak poradzi sobie w solowej odsłonie.

Moją ciekawość wzmogło również to, że całością produkcji miał zająć się Galus, autor wydawanych jako Pokój Czarnych Płyt "Retro Lyrics" i winylowego ciasteczka "100206". Muzyczne zajawki tego gościa to coś mocno przesiąkniętego inspiracjami z lat 90., ale zarazem eksperymentalnego i chwilami trochę "nieokiełznanego". Do tego wszystkiego DJ Kebs, którego formy nie trzeba chyba nikomu przybliżać. Jak prezentuje się "Nowe Dobro To Zło"?