Diox/The Returners "Logika Gry" - przedpremierowa recenzja nr 2

Sukcesy HIFI Bandy cieszyły mnie tylko jako sympatyka ich muzyki, ale jako fana polskiego rapu w ogóle. Ktoś pokazał, że można wejść z debiutem, pojawić się w mainstreamowych mediach, robić swoją muzykę i potrafić wejść z nią w  miejsca dotąd pozornie niedostępne. Po "Fakty, Ludzie, Pieniądze" i "23:55" przyszedł czas na pierwszy solowy projekt rapera HIFI - Dioxa.

Album wyprodukowali i oskreczowali The Returners. Talent Little'a mało kto dziś podważa, szczególnie po takich rzeczach jak "Bez Granic" czy "Nagapiłem Się", a Chwiałek swoimi cutami nie zawodzi chyba nigdy. Singiel "To Jest Diox" zrobił spore zamieszanie i ciężko się dziwić, bo numer z singlowym impetem i czymś do powiedzenia swojej publiczności mógł się podobać. "Logika Gry" za chwilę trafi również do waszych głośników.

Wciąż jestem pełen podziwu dla rozwoju Dioxa w przeciągu ostatnich kilku lat, propsuję podejście promujące szesnastki nagrywane na raz, ale na tej płycie zdarzają mu się również gorsze momenty. Techniczne niedociągnięcia można zaakceptować przy zaskakujących, świeżych, wciągających numerach. Tych moim zdaniem trochę tu jednak brakuje. Nadal potrafi napisać plastyczną zwrotkę, zaskoczyć trafnością wersu czy poruszyć temat, którego wcześniej nie dotykał nie tylko on, ale nikt w ogóle. Czemu w takim razie tak dużo tutaj rzeczy powiedzianych tysiące razy, w tym co najmniej kilka razy w starszych zwrotkach Warszawiaka? Pomijając nawet takie wpadki jak strasznie słaby refren i ostatni (na dodatek specjalnie akcentowany) czterowers z "Do Ostatniego Słuchacza" czegoś tutaj brakuje. Numery jak "Zdrada", "To Jest Diox" czy nawet ciut przesycona dramatyzmem historia z "Jeden Zwykły Dzień" pokazują, że da się inaczej. Za dużo tu numerów przy których zastanawiamy się czy Diox się zbytnio nie zapętlił.

Little podobnie - dał radę, ale nie zaskoczył. Nie ma tu bitów na miarę jego najlepszych dokonań. Są fajne kawałki. "To Jest Diox" hula jak należy, "Kilka Prostych Spraw" ze smyczkami w refrenie, funkujące "Powiedz" czy nawet oldschoolowe "Intro" to rzeczy przyjemne, ale za mało, żeby uradzić ciężar całego albumu. Młody chłopak z wielkim talentem tym razem bez spektakularnego sukcesu. Owszem, bębny tłuką mocno, bas chodzi czysto, sample różnorodne, ale efekt deja vu włącza się w połowie albumu. To było. Zrobiono to lepiej. Brakuje tu czegoś co wyraźnie odróżni Little'a od czołówki polskich producentów, a przy takim poziomie rozgrywki najwyższy czas na duży krok do przodu. Brakuje tu bitów, które po dwóch przesłuchaniach nie pozwolą o sobie zapomnieć (a takie przecież już robił!), brakuje prawdziwego brzmienia lat 90. w miejsce brzmienia, które w pewnym etapie swojego rozwoju przeszło większość nowych producentów w grze wychowanych przez polskie podziemie. Na szczęście nijak nie zawiódł mnie Chwiał potwierdzając, że wiek nie przeszkadza mu w niczym. Ne tylko dobór cutów, ale i ich wykonanie na mocną piątkę. To duży plus tego albumu.

Cieszy mnie, że katalog Prosto stał się na tyle szeroki, żeby mieściły się w nim takie pozycje, ale autorzy moim zdaniem mogli spisać się lepiej. Ten album wrzucony w odtwarzacz może przelecieć i trzy i pięć razy, a i tak zastanawiając się potem co z niego zapamiętałeś ciężko wymienić Ci więcej niż trzy numery. Pomysł na "Muzykę Podwórkową" z Pezetem fantastyczny, wykonanie... "Ty pragniesz złota, nie bądź taki Salomon/ Wyglądasz jak Filemon, a twoja gadka to kondom". Czy takie wersy nagrywają raperzy z polskiej czołówki? Zacne featuringi też lepiej wyglądają na trackliście niż w głośnikach. W.E.N.A. jako typ, który "przedarł się z podziemia na legal" jest przekonujący, Hades jak zwykle na kozaku, ale już Małpa brzmi za majkiem jakoś niepewnie, szczeniacko, a Pezet... Ilość sylab na sekundę duża, ilość pewności w głosie na zwrotkę jak dla mnie niewystarczająca. Nie wiem co należy w tej muzyce zmienić, ale coś na pewno. Zarówno brzmieniowo jak i merytorycznie, żeby nie dochodziło do tak oczywistych powtórzeń. Dla mnie materiał daje radę i niestety nic ponad to. Trójka z plusem.