The Jacka "Flight Risk" - recenzja

No i stało się - mamy dla was pierwszą recenzję materiału wydanego już w nowej dekadzie (jak by nie patrzeć - drugiej dekadzie naszej działalności). Rok 2010 wytworzył solidną promocyjną podbudowę pod nowy krążek rapera znanego jako The Jacka.

Pojawił się on gościnnie w dwóch chyba najlepszych kalifornijskich singlach roku (a na pewno tych ze ścisłego topu) - "Wake Up" Thug Lordzów i "Hello, Hello, Hello" Dru Downa. Czy wykorzystał to i na "Flight Risk" pokazał pełnię umiejętności?

Z pewnością nie. Ryzyko nie oznacza już stuprocentowej pewności i z "Flight Risk" nie uleciał na oczekiwany poziom. Materiał jest po prostu bardzo przeciętny. Bitom brak ikry, jaj, wyrazistości, nie wyróżniają się niczym i nie porywają. Niektóre brzmią jak niedopracowane, zbytnio przytłumione - szczerze to nie porwał mnie żaden. W porównaniu do wymienionych wyżej krążków Thug Lordz i Dru Downa mamy przepaść.

Leniwy styl Jacki również nie potrafi unieść tym razem całego albumu i utrzymać uwagi słuchaczy. Stylówka, którą można by uczynić głównym atutem po prostu nudzi. Gdy już wydaje się, że numer ma potencjał bangerowy ("Rich") to Jacka wchodzi na bit tak anemicznie i z takim fałszem w refrenie, że marnuje cały potencjał i zmusza nas do szybkiego przyskipowania. Treściowo dostajemy to, czego można było się spodziewać - zestaw ulicznych hustlerskich gadek, szczyptę refleksji i miejskich opowieści. Niestety przedstawionych tak jak wcześniej miliony razy. "So High" daje radę do przychillowania, ale nie porywa. "Knockin Niggas Off" potrafi rozbujać, ale nie porywa. Najmocniejszym momentem jest chyba soczyste "God" ze Stylesem P, ale i ten track brzmi co najwyżej dobrze. Całości można posłuchać, uszy nie bolą, ale wolę sięgnąć po coś parę poziomów lepszego i poczekać, aż sam Jacka też postara się bardziej.

"Flight Risk" to materiał jedynie dla zatwardziałych fanów. Ci, którzy zastanawiają się "o co im wszystkim chodzi z tą jazdą na Bay Area, czy Oakland i San Francisco naprawdę robią taki kozacki rap?" powinni lepiej sięgnąć po coś bardziej przekonującego - choćby po "Chronicles Of A Pimp". Dwója i pierwszy zawód tego roku.