Wiz Khalifa

Widząc taką trójkę nie jest ciężko domyślić się jaki motyw przewinie się w numerze i jakiego klimatu się spodziewać. Upalone smoke-rapowe brzmienie i dobrze znany tercet DZA/Spitta/Wiz znów łączący siły. Najs.

Nie ukrywam, że ostatnie muzyczne poczynania will.i.ama kojarzyły mi się raczej z niesmaczną beką, niż czymś wartościowym i świeżym a jego elektroniczne odloty, nawet w stosunku do tego co BEP robili już po dołączeniu Fergie, są już dla mnie zdecydowanie za dalekie. Wśród facebookowego śmietnika w oczy rzucił mi się jednak numer w takiej kolaboracji (tak, wiem, że słowo to ma zabarwienie pejoratywne i nie oznacza tego samego co "kooperacja", użyłem go celowo), sprawdziłem i co się okazało...

Że to nie żadna "łupanka" a bit, który wysmażył DJ Mustard jest zaskakująco oldschoolowy, i to bliżej gęsto inspirowanych electro lat 70-tych, niż końcówki 80-tych, bass idzie dość staroszkolnie a niektóre muzyczne smaczki przypominają popularny w ostatniej dekadzie w kalifornijskiej Bay Area styl zwany Hyphy. Do tego wrażenie uzupełnia Montana nawijający o Slick Ricku i Big Daddy Kane'ie...

Do Prinz Pi i Kollegah dołączają kolejni wspaniali artyści... Kto do tej pory nie znalazł odpowiedniego prezentu dla swoich najbliższych, ten jest sam sobie winien. Termin znany jest przecież nie od dziś i mieliście dokładnie rok czasu na przygotowania - wasze bilety na splasha!, namiot i śpiwór dawno już macie zorganizowane. Oczywiście, macie dobrą wymówkę: splash! jest po prostu fajniejszy niż Boże Narodzenie. Nie pada wtedy śnieg, nie trzeba przynosić prezentów, tata nie patrzy z zażenowaniem, kiedy pijecie wódkę prosto z butelki, a do tego po tym wszystkim nie trzeba zmywać naczyń. I muzyka do tego lepsza. W końcu również w 2014 roku zawitają  do Ferropolis najbardziej dope z dope artystów.

"More Champagne" to kolejny utwór o głębokich potrzebach, celach i marzeniach... Dobra, to kolejny club-banger, który tym razem swoją ksywką sygnuje DJ Whoo Kid a A$AP Ferg zaskakuje na plus zwrotkowym wjazdem.

Od debiutu w 1999 Tech N9ne wydał już trzynaście albumów (dodając EP-ki, mixtape, kompilacje oraz collabo albumy wyjdzie tego ponad 20...). Olbrzymie zamieszanie wokół siebie robił wielokrotnie - kiedy u boku legend pojawiał się w jednym z największych posse-cutów duetu Sway & King Tech, kiedy jego muzyka powodowała inauguracyjny opad szczęki w popularnych grach video, kiedy za sprawą "Killera" przekraczył granicę miliona sprzedanych egzemplarzy swoich krążków... Gdy dostaje mikrofon, nie da się go powstrzymać. Jest bestią. To gość, który urodził się po to, żeby być MC, a granica jego możliwości wydaje się być mobilna. Nikt o zdrowych zmysłach nie powie, że jest kiepski. Swoim szybkostrzelnym flow, które potrafi zrobić chyba wszystko, niesie niesamowity, potężny głos, a ten z kolei treść, która u Techa rzadko schodzi na drugi plan.

Tytuł nowego albumu wybitnego reprezentanta Kansas City, mówi sam za siebie. Nie mogę oprzeć się wrażeniu, że 41-letni Tech N9ne chciał wszystkim udowodnić, że jest w pełni ukształtowanym artystą i jest w stanie poradzić sobie z każdą konwencją równie dobrze zamieniając w "swoje" hard rockowe gitary i niemalże popowe produkcje napstrzone gośćmi z multiplatynowymi karierami i wielkim talentem. Coś innego niż hip-hop? To dla niego nie nowość. Teraz chce pokazać, że gdy spojrzy szerzej może zrobić wszystko, uczynić to wyjątkowym i zdominować każdy kawałek.

Wiz Khalifa dopiero co zaliczył jeden z najważniejszych dni w życiu, biorąc ślub z Amber Rose, a radością postanowił podzielić się z fanami również poprzez publikację nowego numeru. Wyprodukowane przez Sledgrena "Look Into My Eyes" zapowiada nadchodzący album Wiza pt "Blacc Hollywood", nie wiadomo jednak jeszcze czy finalnie znajdzie się na albumie - na pewno tytuł płyty widnieje na grafice załączonej do utworu.

A sam track może zaskakiwać, bo dostajemy Khalifę w bardziej refleksyjnej stylistyce, nie kipiącej aż tak pozytywną energią jak zwykle. Jednak brzmi to naprawdę dobrze.

Gdybyście spytali mnie o to, którym z tegorocznych Freshmenów XXl jaram się najbardziej, bez wahania wskazałbym na Action Bronsona. Z wyglądu gruby, obleśny rudzielec z okazałym zarostem  – na majku bestia o BARDZO niewyparzonym jęzorze i głosie do złudzenia przypominającym Ghostface’a. Od wydania w 2011 roku pierwszego mikstejpu „Bon Appetit… Bitch!!!”, Bam Bam zdaje się pracować bez ustanku, co rusz wydając nowe materiały pełne mięsistego, tłustego, wędzonego w dymie z najlepszego Cohiba Behike rapu, doprawionego tuzinami bad bitches, kilogramami gangsterki i tonami fuckin-throw-up-on-the-floor-shit klimatu. Wydane niedawno "Saaab Stories" to kolejny (i ostatni już niestety) materiał, jaki Don Producci nagrał w kolaboracji z jednym producentem – tym razem,  po m.in. Statiku Selektah i Alchemiście wybór padł na zyskującego coraz większy rozgłos Harry’ego Frauda.