Nowe twarze

Patrząc na obecne kariery takich osób jak Drake czy Nicki Minaj na ironię zakrawa fakt, że Curren$y większy hype i popularność zgarnął dopiero, gdy odszedł od Wayne'a i zaczął działać na własną rękę. Mimo że pojawił się już gościnnie na "Tha Carter II" to XXL wybrał go jako Freshmana dopiero w roku 2009.

Natomiast już dziś na półki trafia jego debiutanckie oficjalne wydawnictwo zatytułowane "Pilot Talk". Wydawnictwo, które ma wszelkie dane ku temu, by solidnie namieszać.

Postać Novela przedstawialiśmy wam w jednym z pierwszych odcinków Świeżej Krwi, jeszcze za spinnerowych czasów. Od tego czasu z pewnością zdążyliście się przekonać o jego klasie.

Młody kalifornijski raper, wokalista i producent talent do muzyki miał zapisany w genach. Jest wnukiem uczczonego w Rock And Roll Hall Of Fame Solomona Burke'a i synem - znanego z legendarnego labelu Motown - Mickey Stevensona. W tym roku powinno ukazać się debiutanckie "Calligraphy" a my mamy nowy numer z tego materiału.

Syrop - Pompujemy Kolor (2010)

Dlaczego: Zajawkowy, świeży, kolorowy, pamiętający o pozostałych elementach i nasycony klimatem najlepszych rapowych lat numer i klip. Pierwszy singiel z nadchodzącego debiutu Kolso i Igora Seidera jako Syrop, promujący przy okazji festiwal Street Art Doping.

Tusz Na Rękach & Voskovy "Tusz na wosku (studio sessions vol. 1)"

Dlaczego: Pewnie nie zetknęliście się wcześniej z tą ksywą. Ja też. Ale tym video kielecki MC mocno zaostrza nam apetyty na swój materiał. Własny styl i rzadko spotykany w Polsce luz w nawijce. Klasycznie i konkretnie.

Pierwsze wrażenie często wyraźnie rzutuje na dalszy stosunek do danego artysty. Rzadko zdarza się bym z miejsca nastawiał się do kogoś negatywnie - jeśli miałbym wymienić ksywki tych, przy których byłem na "nie" od razu po zapoznaniu się z jednym czy dwoma numerami to nie byłoby ich wiele a w tym momencie przypominam sobie tylko trzy - Soulja Boy, Wacka Flocka Flame i Wiz Khalifa. Ostatni z nich swoim asłuchalnym i opartym na nijakiej nawijce na okropnym techniawkowym bicie numerem "Say Yeah" sprawił, że na ok. 2 lata stał się dla mnie synonimem tego, gdzie nie powinien zmierzać hip-hop.

Niedawno natknąłem się na single z ostatniego mixtape'u "Kush & O.J" oraz ubiegłorocznej debiutanckiej płyty "Deal Or No Deal"... i tak samo z miejsca zajarałem się tym, co obecnie robi Wiz a kolejne numery tylko utwierdziły mnie w przekonaniu, że mimo "Say Yeah" mamy do czynienia z nie lada talentem.

Kończąca się właśnie dekada, w rapie upłynęła pod znakiem "zjadania ogona". Niby nie było tak źle i otrzymaliśmy sporo albumów, które wracają do odtwarzaczy ze sporą regularnością. To w latach dwutysięcznych powstały "A Long Hot Summer", "Untitled", "Black Album", "Starchild", "Quality" czy "The Tipping Point". W grze brakowało jednak jednego istotnego elementu... debiutów.

Chlubne wyjątki tylko potwierdzały regułę. Debiutanci albo nie byli zbyt dobrzy by porwać tłumy, albo nie byli zbyt dobrze promowani, albo starsi koledzy nie mieli ochoty babrać się w błocie undergroundu, żeby szukać pereł, które gorzkniały, traciły formę i przepadały... Wygląda na to, że w bardzo dynamicznym tempie ulega to zmianie, co dobrze wróży kolejnej dekadzie, a co za tym idzie naszym uszom.