Hip-Hop/Rap

"Dziennik 2010" to wspólny projekt warszawskiego rapera Proceente i zielonogórskiego producenta Zjawina. Pomysł nagrania płyty narodził się w czasie największych mrozów w styczniu 2010. Epka jest w dużej mierze kontynuacją albumu Proceente "Galimatias", koncept materiału wynika bezpośrednio z fascynacji Proceente twórczością Leopolda Tyrmanda.

Raper napisał i zarejestrował wszystkie teksty w ciągu miesiąca. Na płycie znajduje się 6 premierowych utworów oraz 2 remiksy. Gościnnie na płycie pojawiają się Numer Raz, Emazet, Łysonżi, Miejska Astma oraz DJ Gris. Za miks i mastering całości odpowiada L Pro.

Ostatnio czytając jedną z zapowiedzi tego mixtape'u spotkałem się z zaskakującym opisem starego, poczciwego DJ'a Cube'a... "DJ koncertowy Zeusa". Tyle. Nic ponad to! Nie jest to oczywiście kłamstwo, ale taki opis nie zawiera w sobie nawet pięciu procent osiągnięć łodzianina. Wspomnijmy, że to jeden z organizatorów jednego z najważniejszych festiwali w tym kraju - Outline Colour Festival, rezydent warszawskiego klubu Harlem, człowiek, który współpracował z Ostrym, Familią HP, Obozem TA i połową łódzkiego hip-hopu "since the beggining". Członek Born To Roll przygotował dla was kolejny mixtape, tym razem w stu procentach oparty na polskich produkcjach. "Motyla Noga" była rewelacyjna, jak będzie tym razem?

Do Internetu wypłynął kolejny kawałek z nadchodzącej, wspólnej płyty amerykańskiego rapera Nasa i jamajskiego wokalisty Damiana Marleya. Utwór pt. "The Promised Land" promuje album "Distant Relatives", którego kilkukrotnie przekładaną premierę ostatecznie ustalono na 18 maja.

W powyższym nagraniu wykorzystano wokale zmarłego w 1999 roku Dennisa Browna, jamajskiego piosenkarza reggae, który został określony "Księciem Reggae" przez samego Boba Marleya.

Dla wszystkich, którzy właśnie wrócili z pracy, szkoły czy robót społecznych, są zmęczeni, źli i potrzebują usiąść sobie i choć przez chwilę zrelaksować wiosennym wieczorem przy otwartym oknie, mamy perfekcyjne tło muzyczne. Większości z was nazwa !MayDay! nie mówi nic, a pewnie znajdą się i tacy dla których Devin The Dude jest postacią anonimową... Dla jasności - to nie jest powód do chwały, ale myślę, że po przesłuchaniu tego kawałka, znając tych ludzi, czy nie, docenicie klimat i brzmienie, które autentycznie koi nerwy...

Jedenaście albumów, dwa złota z rzędu, wreszcie platynowa płyta... To z pewnością imponujący wynik na polskiej, zdegenerowanej scenie hip-hop. Co dziwne, O.S.T.R. był najbardziej nagradzany i chwalony przez pozabranżowe media za albumy, które wielu wydawały się być już tylko echem jego najważniejszych i najbardziej wartościowych artystycznie dokonań. To postać bezwzględnie zasługująca na olbrzymi szacunek i bezmyślny hejting niewiele zmieniał w jego pozycji na scenie, ale fakt faktem, ostatnie płyty, z "O.C.B." na czele, były mniej czytelne, przegadane i szybko nużyły, nawet pomimo znakomitej strony muzycznej. Konwencja koncept albumu przyjęta przy jedenastej pozycji w solowej dyskografii rapera była dla nas sporą nadzieję na zmianę. Zdążyliśmy już zatęsknić za ciętym, błyskotliwym i trzymającym się tematu Ostrym. Czy ta płyta faktycznie coś zmieniła?

Ciężkie było w ostatnim czasie życie fana dobrego amerykańskiego rapu i futbolowych zmagań. Wypadło bowiem tak, że długo oczekiwane koncerty Method Mana i 50 Centa pokryły się idealnie z dwoma starciami Barcelony i Arsenalu w ramach Ligi Mistrzów. Starciami, które zostały nazwane przed dziennikarzy jednymi z najlepszych w ostatnich latach.

Jednak nie wypadało narzekać, tylko wziąć się w garść. Po dotarciu 31 marca do Stodoły miałem nadzieję, że zdążę jeszcze obejrzeć dłuższy fragment meczu na wywieszonym ekranie. Rozwiana została dość szybko. W momencie, gdy w pierwszych minutach Zlatan Ibrahimovic przestrzelił nad bramką, z głośników popłynęły pierwsze dźwięki.