UK Drill - poznajcie lepiej brzmienie, które zdominowało ten rok

Drill w Anglii żyje i ma się dobrze, a symbolem przedarcia się do głównego nurtu i jednocześnie wejścia w kolejny etap jego ewolucji może być kawałek „I Dunno” z udziałem Stormzy’ego. Paradoksalnie w dobie pandemii coraz więcej przedstawicieli brytyjskiej rapowej ulicy przestało zasłaniać twarz, bity na których rapują (przy zachowaniu charakterystycznej linii bębnów i przesterowanego basu) często stają się mniej surowe, a wpływy karaibskich korzeni dużej części raperów coraz bardziej zauważalne. Coraz mocniej słychać też drillowe brzmienie w polskim rapie, a sięgają po nie zarówno reprezentanci sceny ulicznej, jak mainstreamowi gracze - to dobry moment by przyjrzeć się więc tym, od których wzięła się cała fala.

Na kogo warto zwrócić uwagę jeśli chodzi o uk drill 2020? Co kryje ten "gatunek podwyższonego ryzyka", któremu oficjalną walkę wypowiedziały brytyjskie władze? Zapraszam na przegląd najciekawszych postaci na Wyspach (ale nie tylko!).

Headie One

Określany królem UK drillu reprezentant północnej części Londynu i ekipy OFB, który - jak sam o sobie mówi - w dalszym ciągu stąpa po cienkiej linii pomiędzy muzyką a ulicą. Choć tą pierwszą na poważnie zajął się dopiero w 2017 to do tej pory zdołał wydać już 6 płyt, a na zeszłorocznym „Music x Road” można usłyszeć najgorętsze ksywki brytyjskiej sceny takie jak Skepta czy Dave. Jest to materiał przełomowy, bowiem oprócz popularnych gości Headie zaczął eksperymentować i obok stricte drillowych szlagierów takich jak „Kettler Water” czy „18HUNNA” pojawiają się takie numery jak „Both” gdzie wokalny sampel z zapomnianej dawno gwiazdy dance’u Ultra Naté wyraźnie wskazuje, że surowe ramy drillu stały się dla niego za ciasne. Charakterystyczne, nonszalanckie flow w połączeniu ze zgrabnymi opisami przygotowywania się do akcji jak „I'm really taking these risks / That's nothing but latex from my fingertips to my wrist” nie uchroniły go przed trzykrotną przerwą w życiorysie, ale stały się inspiracją choćby dla Bałagana w kraju, gdzie podobnie jak w Anglii, rapowe teksty stają się dowodem w sprawie. W numerze „Know Better” fakty spod szyldu „kto, gdzie, kiedy” zostały zastąpione przez „shh”, które momentalnie stało się viralem i sposobem na uniknięcie odpowiedzialności karnej, który podłapała reszta sceny. Na tegorocznym „Gang” rapowe featuringi zostały zastąpione przez postacie takie jak FKA twigs czy Jamie xx odpowiedzialnego za sukces The xx i wydaje się, że jest to kierunek w którym muzyka Headie One’a będzie zmierzać.

Do sprawdzenia: Golden Boot, Fashion, Know Better, Rose Gold, Both

Morrisson

Przez wielu słuchaczy określany jako najprawdziwszy w grze. Pochodzi ze wschodniego Londynu, gdzie będąc białym jesteś w zdecydowanej mniejszości. Mimo że pierwsze nagrywki wrzucone na Youtube pochodzą jeszcze z 2008 roku, to w tamtym czasie nie koncentrował się na robieniu muzyki, ponieważ jego zarobek pochodził z innego źródła, co zresztą kosztowało go kilkuletnią odsiadkę. Jak sam rapuje „I got rich in trap then pretended that I did it in rap / They got rich in rap then pretended they did it in trap” przy czym trap bynajmniej nie oznacza muzyki. Rozmach klipów do „Buckingham Palace” czy „Bad Boys” nagranym w najniebezpieczniejszej dzielnicy stolicy Zimbabwe – Mbare nasuwa skojarzenia z teledyskami Gradura, a poza odróżniającym go od reszty drillowej sceny akcentem wyróżnia się również ciekawymi linijkami jak np. „Got a trap house in Tottenham, filled up with Harry and Kane like Hotspur” gdzie imię i nazwisko największej gwiazdy Spurs symoblizuje narkotykowe specjały odpowiednio Afganistanu i Kolumbii albo „When you’re sniffing up my coke that’s the only time you should have your nose in my business”. Na scenie darzony jest ogromnym szacunkiem czego dowodem niech będzie fakt, że w remixie „Shots” wystąpił zarówno Burner skonfliktowany z Headie Onem (OFB) jak i Bando Kay oraz Double Lz, którzy również są przedstawicielami OFB, a to w myśl zasady „Friend’s opp is my opp” na drillowej scenie raczej się nie zdarza. Pełnoprawnego debiutu należy spodziewać się w tym roku.

Do sprawdzenia: Buckingham Palace, Shots, Bad Boys

OFB

Początkowo nazywani Y.OFB jako młodsza grupa wyodrębniona z kolektywu OFB, którego centralną postacią jest Headie One aktualnie występują jako OFB. Mimo, że zarówno Bando Kay, SJ jak i Double Lz nie skończyli jeszcze 20 roku życia to bagaż doświadczeń mają całkiem spory. Bando Kay jest synem Marka Duggana zastrzelonego przez policję w 2011 członka gangu z północnego Londynu, którego śmierć doprowadziła do zamieszek podczas których zginęło 5 osób, a ponad 200 zostało rannych. SJ (rocznik 2002) z kolei na początku tego roku został oskarżony o udział w zabójstwie członka wrogiego gangu i skazany na 21 lat. Na scenie szerzej zaznaczyli swoją obecność przy okazji premiery „Next up?” będącego oknem wystawowym dla młodych raperów. Następnie rzeczy potoczyły się szybko - zdjęli kominiarki, założyli własny kanał, wypuścili hity takie jak „Ambush” czy „Youngest In Charge”, a od tego czasu konsekwentnie umacniają swoją pozycję na scenie poprzez wspólne nagrywki z Headie Onem czy Morrissonem. Mimo że podczas wywiadu u Tima Westwooda sprawiają wrażenie wycofanych i introwertycznych to linijki takie jak “Bang the wap and them man turned sprinters / Free Boogie Bando, loved pulling triggers” pozwalają myśleć, że poza kamerami nabierają większej śmiałości.

Do sprawdzenia: Ambush, Once in a While, Hooked, OT Boppin, Patient

Digga D

Jedna z postaci, którą obostrzenia związane z publicznym linczem UK drillu dotknęły najmocniej – wliczając w to usuwanie klipów z Youtube, ban na pojawianie się w niektórych częściach Londynu, a także zakaz wypuszczania muzyki, który później przekształcił się w obowiązek informowania policji o miejscu i czasie swoich koncertów. W tym roku skończy 20 lat, za sobą ma dwie odsiadki, a w największym hicie „No Diet” zamiast broni celuje z kijów golfowych, a zamiast dzielenia koksu porcjuje colę. Dużym boostem dla jego popularności był udział w hitowym remixie „Gun Lean” w którym to, mimo obecności takich graczy jak Russ czy Lethal Bizzle, zwyczajnie pozamiatał. W zeszłym roku premierę miał jego debiutancki mixtape „Double Tap Diaries”, na którym poza wspomnianym „No Diet” można znaleźć pełne ulicznej braggi „P4DP” jak również odkrywające jego bardziej emocjonalną stronę „What’s love”. Niedawno wyszedł na wolność i zaatakował nośnym „Woi”, a po jego instastory należy wnioskować, że lada moment spodziewać się możemy kolejnych numerów.

Do sprawdzenia: No Diet, P4DP, Next up?, Mr. Sheen, Woi

Dutchavelli

Prawdopodobnie tak brzmiałby brytyjski kuzyn Pop Smoke’a i Lil Bibby’ego. Chropowaty wokal, który sprawia że w dobie ciężkich do odróżnienia małolatów w balaklawie brat Stefflon Don (która ma za sobą współpracę m.in. z XXXTentacionem czy French Montaną) brzmi unikalnie. Przedstawiciel wschodniego Londynu do którego przeprowadził się w wieku 11 lat po tym jak dzieciństwo spędził w Rotterdamie. Swoją karierę dzieli na dwa etapy oddzielone (a jakże) wakacjami za murem. Pierwsze tracki zaczął wypuszczać w 2016 jako Dutch – z tego okresu pochodzi m.in. warte uwagi „New Jack City” czy też „LOL”, które wydaje się oczywistym nawiązaniem do jego karaibskich korzeni. Po wyjściu na wolność pod koniec 2019 zagęścił ruchy czego efektem były świetnie przyjęte „Only If You Knew” oraz „Surely”, które z kolei doprowadziły do kolaboracji ze Stormzym. Warto odnotować, że Dutch w przeciwieństwie do wielu drillowców posługuje się językiem względnie zrozumiałym dla słuchacza z zewnątrz, a natężenie slangowości jest zdecydowanie mniejsze niż w przypadku reprezentantów np. OFB. W tym miesiącu ukazał się jego najnowszy materiał pt "Dutch from the 5th".

Do sprawdzenia: Only If You Knew, Surely, I Dunno, New Jack City

ONEFOUR

Ekspansja UK drillu trwa, a dowodem na to jest album AM x Skengdo „EU DRILLAS” na którym znajdują się kooperacje z raperami z całej Europy, czy nawet bity na których swoje Hot16 nawinęli Avi, Żabson czy Koldi. Na długo przed tym tworzyć zaczęła jednak ekipa ONEFOUR pochodząca z zachodniej części Sydney. Drillowa część ich historii zaczęła się od numeru „What You Know” w listopadzie 2018, który stał się prawdopodobnie pierwszym drillowym trackiem w tej części świata. Z uwagi na fakt, iż polityka dostępu do broni palnej w Australii przypomina zdecydowanie bardziej model europejski to w 2018 roku aż 44% rozbojów dokonywanych było za pomocą noża (jedynie 13% przy pomocy broni palnej). Nie będzie więc nadużyciem teza zakładająca, że jest to jeden z powodów dla których raperom z Sydney łatwiej jest utożsamić się z przedstawicielami Londynu, niż Chicago co z kolei ma bezpośrednie przełożenie na muzykę, którą tworzą. „Retaliation is a must, ain’t no maybes, ifs or buts” to tylko jeden z cytatów, który spowodował najpierw kilkukrotne odwołanie koncertów w Sydney, a następnie anulowanie krajowej trasy kolektywu pod koniec 2019 roku. Do skutku doszedł jedynie koncert w Auckland, jednak udziału w nim nie wziął J Emz będący największy gwiazdą ONEFOUR, który został zatrzymany na lotnisku bez możliwości wejścia na teren Nowej Zelandii. W tym roku premierę miał numer z gościnnym udziałem A$AP Ferga „Say It Again”. Fakt, że rapowa scena w Australii jest stosunkowo mała może stanowić jednak przeszkodę nie do przeskoczenia w kontekście wyjścia ze swoją muzyką poza granice kontynentu.

Do sprawdzenia: The Message, Spot the Difference, Shink and Shivs, Home and Away

Autor artykułu: Oskar Mleczko