Tech N9ne "All 6's And 7's" - recenzja

Długie i mozolne wspinanie się po szczeblach rapbiznesu przyniosło w końcu owoce a od paru lat Tech N9ne stał się postacią rozchwytywaną, chwaloną ze wszystkich stron i wreszcie ukazywaną w mediach.

Nowy album "All 6's And 7's" oczekiwany był jako pełnoprawne wejście Techa w szeregi mainstreamu. Część fanów obawiała się o klimat widząc na liście gości takie postaci jak Lil Wayne, Busta Rhymes, Twista, B.o.B, Snoop Dogg czy T-Pain. W końcu w ubiegłym miesiącu materiał trafił do sklepów. Czy spełnił pokładane w nim nadzieje?

Jak najbardziej, to kolejny pełnokrwisty krążek w dobrze znanym strange-musicowym stylu. Po raz kolejny potwierdza się, że Tecca Nina to MC kompletny, nie posiadający słabych punktów... Flow? Gural powiedziałby, że "burzy budynki". Karabin maszynowy wypluwający z siebie wersy z lekkością a zarazem potężną mocą. Technika? Perfekcyjna, pełna nawarstwionych rymów, nie gubiących w żadnym momencie sensu. Warstwa tekstowa? Równie dobrze N9ne sprawdza się w mrocznych, wykręconych odlotach jak w przyziemnych, refleksyjnych i ekshibicjonistycznych numerach. Charyzma? Obecna nawet w nadmiarze. Wiadomo że szalony styl nie przypadnie do gustu każdemu, ale na papierze ciężko się do czegokolwiek przyczepić.

Jako oficjalne przekroczenie mainstreamowego progu, "All 6's And 7's" ma coś, czego brakowało choćby na "K.O.D." - uniwersalność. Pod tym względem jest to materiał, który można porównać z "Killerem" i za sprawą tejże uniwersalności to chyba najlepsze dzieło Techa od czasu wspomnianej dwupłytówki. Znajdziemy tu mocarne braggujące "He's A Mental Giant", wykręcone "I'm A Psycho" z Hopsinem i B.o.B czy "Fuck Food" z Weezym i T-Painem, typowo midwestowe "You Owe Like Pookie" czy kumulujące niesamowitą ilość tytanów flow "Worldwide Choppers"... ale także poważniejsze i bardziej refleksyjne "Strangeland" czy "So Lonely" oraz osobiste i poruszające "Mama Nem". Podobnie było na "Killerze", który dzięki swojej różnorodności nie wprowadzał w aż tak ciężki nastrój jak niektóre projekty Techa. Wprawdzie materiał jest dość długi i trafia się parę wypełniaczy ("Pornographic", "You Owe Like Pookie"), które można by z niego wywalić - ale bardzo możliwe, że kto inny uzna je akurat za jedne z lepszych, na tym polega właśnie teccaninowa przekrojowość.

Warto wspomnieć też kwestię gości. Czy rzeczywiście obecność takich a nie innych postaci wypaczyła brzmienie i zmieniła klimat? W żadnym wypadku. To oni dopasowali się do świata Aarona Yatesa a nie odwrotnie. Busta i Twista ścinają z nóg esencjonalnym flow, T-Pain nawiązuje do pierwszych lat kariery i daje radę, B.o.B leci z pazurem i powinien zawstydzić zaczepiającego go ostatnio Tylera, Weezy świetnie wpasowuje się w abstrakcyjny klimat a Snoop nieźle w minimalizm i surowość (poza wersami-kwiatkami jak "O brother, no other, I will fuck your mother"...). Dzięki temu nie zmienia się klimat i nastrój, ubarwiają go tylko większe ksywki niż poprzednio.

"All 6's And 7's" to bardzo udane finalne przecięcie wstęgi przy wejściu do mainstreamu. Tech nie poszedł na żadne kompromisy, nie zmienił stylu, nie wygładził go by być fajniejszym dla mediów. Krok po kroku szedł po swoje. Zaprosił mainstreamową czołówkę, wprowadził ich w swój własny świat i zamknął na kolejnym soczystym i wykręconym krążku. Słowa "Fuck The Industry" wciąż obowiązują - ten typ nadal robi swoje, ale już na większą skalę. Piątka.