Blow "Jeśli Czujesz..." - recenzja

Kiedy pierwszy raz usłyszałem fantastyczną "Lekkość Bytu" Świętego i Flow pomyślałem sobie, że wreszcie pojawiła się szansa na klasowe r'n'b albo nu-soul po polsku. Obydwa gatunki, wciąż zbyt słabo i niezbyt intensywnie eksploatowane w Polsce, wydawały się bliskie wrażliwości obydwojgu członków duetu. Od tamtego czasu zmieniło się wiele rzeczy - zespół zdążył utracić część danych z zarejestrowanym materiałem, znaleźć wydawcę i zmienić trochę kształt swojego debiutanckiego albumu, który jakiś czas temu dostaliśmy wreszcie do rąk.

"Jeśli Czujesz..." to czwarty materiał wydany w Alkopoligamia.com i pierwszy, który nie jest stricte hip-hopowy. Czy Święty i Flow sprostali wyzwaniu i podołali oczekiwaniom, które wiązaliśmy z ich płytą?

Jeśli chodzi o Świętego... Nie mam pytań. W okołohiphopowych rejonach produkcji muzycznej jest w czołówce polskich producentów. Ma nie tylko swoje zadymione brzmienie, którym jara się każdy fan lat 90. w rapie, ale również bardzo świeże pomysły - jak widać nie tylko na hip-hop. Bez bardzo ciężkich bębnów i osiedlowo pociętych sampli też radzi sobie wyśmienicie i pokazuje tutaj, że nie docenianie jego możliwości jest czystą ignorancją. Takie produkcje jak "Nie Taka Jak!!!", "02.07.2010" czy "Nie Jest Dobrze" doskonale pokazują, że potrafi robić i soul i r'n'b i muzykę taneczną i funk i właściwie wszystko co zechce w ramach "black music"... Z drugiej strony "Oglądam/Obserwuję" pokazuje, że wciąż umie robić to co robi najlepiej - zadymiony, brudny, klasyczny hip-hop. Wierzę, że jego następna płyta da nam więcej jego muzyki w klasycznej odsłonie. Tutaj w eksperymentalnej dla siebie konwencji zapracował na wielki szacunek i uznanie.

Flow? Jest dla mnie dużą zagadką. Potrafi na przestrzeni minuty zaskoczyć fantastyczną wokalizą, a potem zanudzić na śmierć. Potrafi wkurwić swoim jęczącym, marudnym głosem, by zaraz potem urzec pięknym, świetnie zaśpiewanym refrenem. Potrafi zirytować megasztucznie brzmiącymi emocjonalnymi wynurzeniami, a zaraz potem zaśpiewać coś tak błyskotliwego, że nie wiadomo jak ją ocenić. Mimo wszystko po przesłuchaniu albumu kilkanaście razy wciąż bardziej się nią denerwuję niż zachwycam. Jak dla mnie z takim muzykiem za plecami, z takimi możliwościami wydawniczymi, z takimi gośćmi i z takimi możliwościami można było zrobić znacznie, znacznie lepszą płytę. Za dużo tu banalnych tekstów, przekombinowanych i zbyt spontanicznych wokaliz i pretensjonalności. Nos trochę niżej, więcej samokrytyki, a na następnej płycie może być naprawdę ciekawie. Na tej możemy mówić o rozczarowaniu.

Podsumowując, mamy do czynienia z albumem, który niestety nie spełnia oczekiwań, szczególnie tych, którzy ekscytowali się "Lekkością Bytu". Zapowiadało się świetnie, zakończyło się jak zwykle. Wartość pozycji podnosi znakomite, piękne wydanie i druga płyta z niezłymi remixami (chociażby SoDrumatic czy Kixnare) i kilkoma kawałkami, które powinny znaleźć się na pierwszym CD. Fajnie, że Alkopoligamia jest otwarta na takie pozycje, ale tym razem polska próba zrobienia r'n'b na poziomie, skończyła się tak jak zazwyczaj - delikatną wtopą. Jak dla mnie na naciąganą trójkę z plusem, bo za dobre chęci więcej dać nie mogę. Warto sięgnąć, bo ładnie to wydane, dobrze, że jest drugie CD, a Święty jest rewelacyjny, ale to wciąż za mało w stosunku do oczekiwań. Wierzę, że Flow przy następnej pozycji rozwinie się tak jak powinna. Tutaj pokazała trochę za mało.