"Wehikuł czasu" - relacja z koncertu Public Enemy

Jeżeli istnieje możliwość przeniesienia się w czasie i przestrzeni to wczoraj mogliśmy doświadczyć tego w warszawskiej Stodole. Dwuipółgodzinne szalone show ikon politycznego rapu i "CNN Czarnej Ameryki" pokazało, że mimo upływu lat kondycji i energii powinno zazdrościć im wiele dzisiejszych gwiazdek. Gdy publika już wymiękała oni wydawali się dopiero rozkręcać...
Idealnym komentarzem do koncertu będzie "złe miłego początki", bo gdy weszliśmy na salę w trakcie supportów można było się załamać. Trzy rzędy ludzi i ok. 200 osób zwiastowało największą klapę od dawna i już zaczynałem wstydzić się przed Chuckiem i Flavem z tego, jak przywita ich Polska. Gdy Chuck wyszedł chwilę przed występem by zrobić soundcheck mógł stracić ochotę do gry - reflektory widocznie ukazywały pustki a ludzie wypełniali może 1/4 sali. Na szczęście gdy zaczęli (ok. 20:15) publika stopniowo zaczęła się gromadzić i za chwilę z ulgą można było zaobserwować, że ponad 1000 osób prawie wypełnił salę. Wracając natomiast do tego co działo się na scenie...

Najpierw ujrzeliśmy dwóch "żołnierzy", którzy swoim układem tanecznym przygotowali grunt dla reszty, za chwilę na scenie pojawili się też Chuck i Flav i zaczęło się. Ten pierwszy powitał publiczność, zapewniając, że wielką sprawą jest dla niego to, że po latach dotarł i do Polski. U tego drugiego czegoś nam brakowało... Ale po chwili wyciągnął spod koszulki legendarny zegar i machina ruszyła. Tłum błyskawicznie wystrzelił do góry razem z raperami a po paru kawałkach oni sami poprosili o przesunięcie barierek bliżej sceny - z czymś takim spotkałem się w Stodole po raz pierwszy. Obaj doskonale się uzupełniali a żywe instrumenty wzmacniały jeszcze wrażenia. Chuck skakał i podrzucał mikrofon, Flavor zagadywał publikę, pokazując, że z upływem lat nie stracił ani trochę swojej scenicznej charyzmy. Lista klasyków ciągnęła się w nieskończoność a entuzjazm nie malał.

Wzrósł raczej gdy Flav wypatrzył w publice gościa z dziarą PE i postanowił wciągnąć go na scenę. Błyskawiczny hałas spowodowany był faktem, że tym kimś był szalejący w pierwszym rzędzie Rychu Peja. Amerykanie początkowo nie mieli pojęcia kim jest, ale uświadomiła im to reakcja publiki. Zajarany jak dziecko poznański MC wyciągnął z kieszeni kasetę i z niedowierzaniem łapał się za głowę. Za moment otrzymał od Chucka mikrofon, by rzucić krótki freestyle, a kipiąca od niego zajawka wyglądała naprawdę magicznie. Gdy do tego panowie dali mu dokończyć wers z "Don't Believe The Hype" wystrzelił w powietrze, manifestując swoje szczęście szalonym tańcem - oby więcej raperów tak podchodzących do pionierów.

Nie był to jednak jedyny moment warty odnotowania. Część publiki odpadała ze zmęczenia, ale PE wciąż robili swoje, dodając "Jak następnym razem przyjedzie do was ekipa ze Stanów to zadbajcie żeby też zagrali 2-3 godziny". Wszystkie błędy (takie jak to gdy Chuck zapomniał zapowiedzieć Flava przed jednym z numerów) karane były pompkami - Chuck zrobił ich 20 a DJ Lord 10 i był to podobno pierwszy raz, gdy coś mu się nie udało. Flavor kilkukrotnie skoczył w publikę, a także fani intensywnie uskuteczniali crowdsurfing.

Nie skłamię jeśli powiem, że czułem się tam jakbym przeniósł się do Nowego Jorku, undergroundowego klubu, do tego z klimatem przywołującym na myśl lata 90-te. Młodsi, oldschoolowcy, wszyscy pełni energii i zajarani klasycznym eastcoastowym brzmieniem - jedynym elementem burzącym tę harmonię była stojąca reklama Popcornu, która w tym otoczeniu wyglądała co najmniej groteskowo. Przed koncertem narzekano na cenę, ale patrząc na jakość i długość doznań zaoferowanych nam przez Wrogów Publicznych chyba nikt nie mógł narzekać. Piękna podróż w przeszłość z weteranami, którzy udowodnili, że wciąż mają coś do powiedzenia.

PS. Oto video z "Don't Believe The Hype" z udziałem Peji, dorzucimy wam tu jeszcze na dniach trochę naszych filmików. Choć jakość nie jest tak dobra jak zwykle to i tak dobrze oddaje to, co działo się w Stodole. Poniżej także krótka fotorelacja, którą wykonał Marcin Natali.