Definitywnie

Cofnijmy się we wstępie o kilka lat, kiedy to "Lot 2011" podzielił słuchaczy na dwa fronty. Ci bardziej ortodoksyjni domagali się muzycznego powrotu do czasów nieskazitelnego dla nich "Stick2MyNameRight", drudzy natomiast uznali muzyczną metamorfozę za coś naturalnego na drodze artystycznego rozwoju i czekali co przyniosą kolejne produkcje w dyskografii reprezentanta Siemiattle. Nagrane wespół z Pogzem "Teraz", będące swoistym opus magnum idei "wygrywania życia" (choć niektórzy i w kontekście "Lotu 2011" dostrzegali wylewający się potok motywujących, często niezbyt korzystnie odbieranych wersów), jeszcze bardziej wpłynęło na powstający wśród odbiorców dysonans. Z tyłu głowy miałem myśl, że Adam na kolejny krążek przygotuje coś będące odpowiednio wyważonym produktem, łączącym te dwa na pozór odmienne światy twórczości, tak różnie odbierane przez słuchaczy. Nie myliłem się - "Definitywnie" bowiem okazało się koniec końców... No właśnie, czym?