King Gordy "Jesus Christ's Mistress" - recenzja

Nie ukrywam, że wraz z oczekiwaniem na ten album King Gordy stał się drugim raperem po Techu, za którego byłbym gotów skoczyć w ogień. Ok, może trochę przesadzam, ale stałem się "sajko" Gordy'ego, który cały czas, mimo 34 lat na karku nie jest zbytnio doceniony i pewnie nigdy już nie będzie w takim stopniu w jakim być powinien.

Po naprawdę dobrym albumie jakim był "King Gordy Sings The Blues" przyszedł czas na EPkę, która również nie ustępuje poziomem dotychczasowej dyskografii grubasa z Detroit.

EP otwiera nam niezwykle klimatyczne intro, gdzie usłyszeć możemy sample z "Gwiezdnych Wojen". Już ono wprowadza nas w klimat tej płyty. Jest mrok, jest zagadka. I w sumie to jest największy atut nie tylko tej EP, ale i samego Króla. Jest wyśmienity w mrocznych produkcjach, jeszcze lepszy kiedy idzie o emocje. To nie tylko artysta stricte horrorcore'owy, chociaż oczywiście głównie wokół tego nurtu się obraca. To również naprawdę dobry śpiewak, co udowodnił zresztą na "Travelin' Man", gdzie dał konkretny refren. Pomijając już jego współpracę z Bizzarem (wiadomo, ziomki z dzieciństwa) nie widzę żadnej czarnej plamy na jego dotychczasowej karierze. Ta EP to również żaden niewypał.

Są na niej naprawdę mocne kawałki jak "Catch Me", oraz "Esham In The 80''s". Są tracki bardzo dobre jak "Travelin' Man", czy "Darkside". Znajdziemy również numery po prostu dobre jak "We Violent Too!" oraz "Sing For The Dead 2? z Twiztid. Skipować nie trzeba nic a całości słucha się naprawdę konkretnie, a gdyby track z Twiztid miał lepszy bit mógłby być kozakiem tak samo jak "Catch Me", czy "Esham In The 80''s". Ta EPka to tylko potwierdzenie wysokiej formy pana Alforda. Jedynym jej minusem jest osoba Bizarre'a. Niezależnie jak dobre byłyby moje chęci to i tak nie zdołałbym się przekonać do niego jako rapera. Całkowity brak wyczucia rytmu i brak jakiegokolwiek flow. Na prawdę chłop dobrze się ustawił, że ma takich ziomków. Inaczej nikt pewnie o nim by nie usłyszał.

Chciałbym wrócić do znakomitego "Catch Me", które w tym momencie ma u mnie najwięcej odtworzeń z tej płyty. Świetny kawałek okraszony mistrzowskim refrenem niejakiej Melanie Rutherford. Zakochałem się w jej głosie od pierwszego usłyszenia. Świetnie wzbogaca i tak piękny kawałek. Bo Gordy płynie tam wersami od serca. Wyrzuca tam emocje jak potrafiliby to tylko nieliczni. Ten pełen emocji kawałek można przyrównać do podziemnej wersji kooperacji mainstreamowych. T.I. i Christina Aguilera czy Eminem i Rihanna niestety jednak przy tym kawałku bledną. Cenię obu tych mc's, a obie panie mają talent wokalny, ale tyle razy ile zapętlałem "Catch Me" nie zdarzyło mi się ani w przypadku "Castle Walls", ani "Love The Way You Lie". Czysty geniusz.

Smuci mnie niezmiernie fakt, że taki kozak jak King Gordy nie zostanie nigdy w pełni doceniony. Posiada naprawdę wielkie umiejętności, potrafi odnaleźć się na wielu płaszczyznach no i ma świetny głos. "Jesus Christ's Mistress" to oczywiście nie najmocniejszy materiał w jego dorobku, ale naprawdę mocna pozycja, którą postawiłbym na równi z pierwszą częścią mixtape'u "King Of Horrorcore". Jeśli jeszcze nie miałeś okazji zapoznać się z twóczością tego pana ta EP będzie idealna by to nadrobić. Nie jest może wybitna, ale solidna, nawet bardzo i patrząc z punktu widzenia "zwykłego" słuchacza rapu powinna przypaść do gustu. Nie zważając na to, że to Król Horrorcore'u, nie zważając nawet na tą nieświętą okładkę. To po prostu raper wybitny, taki którego naprawdę warto sprawdzić w swoim krótkim życiu. W skali szkolnej czwórka.