Zamiast o Tekashim wolimy pisać o Tedashiim

Tak, wiem - 6ix9ine wyszedł z więzienia przez koronawirusa i jak gdyby nigdy nic wrócił do trollowania Internetu, a media rozpisują się o kolejnych prowokacjach czy o tym, jakie samochody kupił i za ile. Super. Ja pisałem już wcześniej co uważam o tej postaci, u której muzyka jest sposobem monetyzacji hype'u nakręconego na kontrowersji (i to niezmiennie - pierwsze grube promo dostał przecież po... zarzutach o pedofilię), a teraz tym bardziej nie mam zamiaru przykładać palca do tego, by snitch-wave stał się najświeższym rapowym nurtem. Dlatego tak jak wcześniej o nim nie pisaliśmy, tak nie będziemy pisać dalej. Może pogadajmy dla odmiany o wartościowym rapie od gościa o bardzo podobnej ksywie?

Przyznam, że sam początkowo ich myliłem - choć tych dwóch gości różni praktycznie wszystko. Podczas gdy Tekashi wybił się na emanowaniu bronią, kontrowersją, błyskotkami i dziarami oraz gangsterskimi powiązaniami, którymi bez skrupułów podzielił się z sądem... to Tedashii wybił się na emocjonalnych, osobistych treściach, rapie opartym o korzeń duchowych wartości oraz głębokim poruszającym wokalu.

"Below Paradise" - ten wydany w 2014 roku album to czwarta pozycja w dorobku rapera z Teksasu to najmocniejsze uderzenie i płyta, która potrafi wywrzeć ogromne wrażenie. To jego swoiste katharsis - pamiętnik opisujący najgorszy moment w życiu i próbę poradzenia sobie z pytaniami "Dlaczego??" gdy jako głęboko wierzący chrześcijanin musiał przejść przez żałobę po śmierci rocznego dziecka i gdy starał się przepracować cały ból, by od nowa uzyskać radość życia. Otwarcie serca i duszy na oścież spotkało się z uznaniem krytyków oraz słuchaczy - płyta zebrała mnóstwo pozytywnych opinii i dotarła na 2 miejsce notowania rapowych albumów Billboardu.

I tak jak głęboka emocjonalność, szczerość i oparcie o 'wiarę, nadzieję i miłość' cechują jego rap od debiutu w 2006 tak nie pozwalają zamknąć go w ramki - obok tego dostajemy bowiem soczyste newschoolowe bangery czy rozbujane energetyczne single pełne pozytywnej, motywującej energii, by przywołać choćby "God Flex", "Jumped Out The Whip", "Gotta Live" czy najbardziej znane "Dum Dum" z Lecrae (15 mln odsłon na YT i prawie drugie tyle na Spotify), które śmiało mogłoby rozgrzewać klubowe parkiety.

Jeśli miałbym zebrać w dwa zdania motta, które opisują jego karierę to byłoby to chyba hasło rzucone przy ostatnim albumie - "Never fold" czyli Nigdy się nie ugnij. Co by się nie działo, rób swoje, przyj przed siebie, wstawaj, walcz i mierz się z problemami, które cię dotykają. "Doskonale znam ból, z pierwszej ręki. Dla mnie 'Never fold' mówi o tym, by celebrować życie w samym środku nieszczęść i przeciwności. To wezwanie, by nie poddawać się presji i naciskom życia, bo to właśnie ta presja hartuje nas i tworzy z nas diamenty" - tłumaczy Tedashii. To chyba dobre motto i oparcie na obecne chwiejne czasy, w których wielu straciło grunt pod stopami.