Gospel "Piski Zyski I Wytryski Mixtape" - przedpremierowa recenzja

Postać tego pana znacie zapewne z freestyle'owych poczynań na WBW, gdy brał w obroty wszystkie zwierzęta i kobiety o rubensowskich kształtach. Jeśli nie stamtąd to słyszeliście pewnie techno-hit "Hyc O Podłogę", który mimo bycia wyciekiem puszczonym bez promocji zgarnął na youtubie milion odsłon.

Jeśli wasz kontakt z Gospelem był do tej pory incydentalny to pewnie uważacie go za klauna, ciekawostkę i wariata, którego nie da się traktować poważnie. Ja po przesłuchaniu od deski do deski jego debiutanckiego mixtape'u stwierdzam z całą pewnością, że to raczej kolosalna osobowość i spory talent. Dlaczego?

Utarło się jakoś, że w Polsce raper musi być poważny, by być traktowanym poważnie a przyjęcie nienormalnej konwencji potrafi z góry go skreślać. Słychać to nawet przy Słoniu, którego poziom niknie dla niektórych pod tym, że historie, które opowiada często słabo przystają do realnego świata. Gospel to też nie wyjec z ADHD, ubrany w koszulki 6XL (no dobra, nie tylko to). To gość, który wie, co chce zrobić i z pełną premedytacją kreuje swój artystyczny wizerunek. Gość, który powiedział kiedyś, że chce być polskim O.D.B... i konsekwentnie dąży do tych porównań. Zarazem pokazując, że ma do zaoferowania zaskakująco dużo.

Pierwsza informacja - "Piski, Zyski I Wytryski" to nie głos pokolenia młodych zoofili. To chora przekrojówka, w której znajdziemy chyba wszystko. Jest techno-hymn "Hyc o podłogę". Jest relacja z wiejskiej orgii. Jest biografia Josepha Fritzla, po której granica jazdy po bandzie w polskim rapie znów została przesunięta. Jest bluesowa serenada, zboczony freestyle i nawijka w stylu Ol Dirty'ego pomieszanego z Timberlake'iem. Ale oprócz tego - uwaga uwaga - są też poważne, refleksyjne tracki, pełne celnych obserwacji! Spodziewalibyście się po tym typie takich linijek jak "Jeśli chcesz zobaczyć tęczę nie narzekaj na deszcz" albo parafrazujące Miłosza "Dzień końca świata, jak codzień czuję zapach, przez który pszczoła siada na kwiatach nasturcji", poczwórnych rymów czy socjologicznej analizy masowych buntów? Każdy kolejny numer zaskakuje coraz bardziej, a co najlepsze - w każdej z tych konwencji Gos wypada świetnie i potrafi porwać. No, poza "Szybko szybko" bo nawijka na przyspieszeniach wypada akurat dość średnio, szczególnie z powodów dykcyjnych i momentami ciężko ją zrozumieć. Ale cała reszta? "Zrobiłeś to... zboczeńcu".

Jeśli boicie się chorych muzycznych jazd i trzymacie utartych kanonów - lepiej tego nie sprawdzajcie. Jeśli brak Wam w naszym kraju odpowiedzi na zaoceanicznych freaków to ogarnijcie koniecznie. Materiał, który ciężko porównać do czegoś innego i przekrój przez chorą osobowość reprezentanta Łomianek. Mocna piątka!