Flirtini "Heartbreaks & Promises"

Polski hip-hop?

Inna muzyka.

Gdzie Ty widzisz w tym wydawnictwie "polski hip-hop", co mędrku?

Poprosiłem już, a przy okazji Ci trochę wytłumaczę.
To, że są to polscy producenci nie ma najmniejszego znaczenia, mój drogi. Płyta nie hip-hopowa, w żadnym calu. To zbieranina laidbackowych beatów kojarzonych z chillwave'owymi, glitchowymi wykrętami sprzed paru lat i wszechobecnym trendem scoundcloudcore, którym bliżej do słonecznej Kalifornii niż osiedlowych blokowisk i płyt Mesa. A zresztą po co aż tak zagłębiać się w stylistykę, skoro na pierwszy rzut oka widać, że mamy do czynienia z albumem w stu procentach instrumentalnym.
Smutno mi, że umieściłeś to akurat w tym dziale, bo zamknąłeś sobie furtkę i pogrzebałeś ostatnią szansę na udowodnienie choć zalążków eklektycznego gustu, który pokazywałby, że poza rapem coś jeszcze gra w tej Twojej Nokii, kiedy wychodzisz z kolegami na Leżajsk. A tu cholera wszystko wzięła, Flirtini rap - no popatrz!