Klasyka

Wszystkie encyklopedie świata zaliczają grupę The Pharcyde do nurtu alternatywnego rapu i nie jest to bynajmniej kwestia przypadku. Pierwsze płyty zespołu, utrzymane w soulowo-jazzowym klimacie, były niczym powiew świeżej bryzy nad Zachodnim Wybrzeżem.  W okresie całkowitej dominacji g-funku i gangsta rapu, członkowie The Pharcyde podążyli w zupełnie innym kierunku, tworząc rzeczywistą alternatywę na kalifornijskiej scenie. Swoim swobodnym podejściem do hip-hopu, porywającą narracją i niebanalnym poczuciem humoru zaskarbili sobie sympatię słuchaczy i krytyków muzycznych. Nowatorstwo zespołu objawiało się nie tylko w niewymuszonym sposobie pisania tekstów i różnokierunkowej warstwie producenckiej. Dużą rolę w procesie lansowania grupy spełniły również oryginalne teledyski, z których największą sławę zyskał obraz do numeru "Drop" z 1995 roku.

DJ 600V jest osobą, która nie wychyla się przed szereg i stoi raczej w cieniu, dając muzyce mówić za siebie. Jednak jego zasługi są dostrzegane i doceniane - także poza naszym środowiskiem.

Są płyty, które wyprzedzają swój czas - ale są i takie, które odnoszą sukces a po latach trochę wstyd do nich wracać. Próba Czasu to kategoria patrząca jak zestarzały się płyty wydane równo 10 lat temu. Które miały największy wpływ na rozwój sceny, kariery danych raperów, które na dobre wbiły się do głów i serc słuchaczy - oraz które z dzisiejszej perspektywy brzmią najlepiej i nadal chce się ich słuchać. Wybierzmy więc Album Roku 2013, ale patrząc na chłodno po 10 latach!

Ta kategoria to nasz autorski pomysł, mający docenić długowieczność muzyki oraz jej znaczenie w dłuższym okresie - niech będzie to zarówno podróż do wspomnień jak i okazja do docenienia płyt, których wartość potwierdził czas.

"15 lutego 1999, miałem 19 lat i rap zginął z Big L'em/Te słowa nie opiszą tu życia sztuki bro - gdzie by był flow, gdyby nie "Put It On"?" - nawijał O.S.T.R. w "Oddałbym". Dziś w wielu dyskusjach o najlepszych nieżyjących raperach zapomina się o Lamoncie Colemanie, a przecież jego muzyka do dziś robi ogromne wrażenie natomiast w momencie premiery wyprzedzała swój czas. Pionier punchline'ów i technicznego nawijania, liryczny karabin łączący potężne humorystyczne linijki z obrazowym brudem i mrokiem. Dokładny profil rapera określanego mianem Harlem's Finest przybliżaliśmy Wam kilka lat temu, odeślemy więc do tego artykułu a sami wrzucimy na rotację "Lifestylez ov da poor & dangerous", kultowy debiut i jedyny krążek wydany za życia L'a.

To już 18 lat, odkąd świat hip-hopu stracił jednego z najwybitniejszych producentów. Dokładnie 10 lutego 2006 roku James Dewitt Yancey, a.k.a. J Dilla odszedł, przegrawszy ciężką walkę z chorobą... Jego śmierć była ogromnym ciosem. Jay Dee był - myślę, że nie będzie w tym twierdzeniu grama przesady - geniuszem, dysponującym nieograniczoną wyobraźnią w dobieraniu, cięciu i mieszaniu sampli. Bezustannie inspirujący kolejne pokolenia, Dilla był - jak to świetnie ujął Daniel Wardziński - "jednym z największych innowatorów hip-hopu, a zarazem twórcą jego piękna w klasycznej formie".

Jeden z najbardziej wpływowych producentów wszech czasów obchodziłby dziś 50 urodziny. W czym tkwił jego fenomen i dlaczego jego muzyka wciąż wywołuje emocje?

Na tegorocznej ceremonii Grammy zwyciężył zaangażowany hip-hop z treścią i wymagającym przekazem - 3 statuetki zgarnął Killer Mike, a 2 trafiły do Lecrae. Jego postać wielokrotnie u nas opisywaliśmy - to 44-letni raper, właściciel wytwórni Reach Records, jeden z czołowych przedstawicieli hip-hopu opartego o tematy wiary, duchowości i szerzącego tradycyjne wartości.

Ostatnio znów głośno o Eminemie. Raper skierował w stronę J. Cole'a słowa dużego uznania, ale też reaktywował ciągnący się od ponad dwudziestu lat beef.