Kamaiyah "A Good Night In The Ghetto" - recenzja i odsłuch

recenzja

kategorie: Hip-Hop/Rap, Nowe twarze, Recenzje

dodano: 2016-05-05 17:00 przez: Mateusz Natali (komentarze: 8)

Kamaiyah to młoda raperka z Bay Area (dokładnie Oakland), reprezentująca Big Money Gang i wspierana na swoim debiutanckim albumie przez YG. Nie przypadkiem - podobnie jak u autora "My Krazy Life" dostajemy tu porcję soczystej westcoastowej jazdy, zgrabnie łączącej klasyczne inspiracje i vibe z nutką świeżości.

Sama Kamaiyah rapowo nie powala na kolana - nawija dość prosto, a styl łączony z podśpiewywaniem momentami nasuwa zbyt duże skojarzenia z Dej Loaf. Ale co tu się dzieje muzycznie - panie!

Wykręcone kalifornijskie perkusje, piszczały, newschoolowe melodie podparte klasycznym słonecznym brzmieniem Bay. Już otwierające krążek "I'm on" każe błyskawicznie nam się odprężyć, hitowe "How does it feel" nastraja pozytywnie i wpada w głowę, a kumulacją jest wyborne "One love", które brzmi jak wyjęte z którejś z kultowych i nierdzewnych 90s'owych płyt z Cali.

Raperka zapowiadała, że jej projekt ma promować walkę o swoje i "dobre życie" bez względu na problemy, z którymi mierzymy się na co dzień. I tak rzeczywiście jest - przełomu brak i odzew pozostanie pewnie głównie lokalny, ale na najbliższe gorące miesiące warto szukając muzycznych nowości wrzucić "A Good Night In The Ghetto" na słuchawki. Ocena na granicy 3 i 4 - niech będzie 3+ ale jako westcoastowy fanatyk podkręcę do 4-. A "One Love" sprawdźcie koniecznie. One love.

Tagi:

Mateusz, zaskoczyłeś mnie tą gównianą recenzją, co to ma być?? Zawsze się przykładałeś, co się stało?! :-/ marzą mi się recenzje pokroju kendricka którą zerznęliście z pitchforka prawie w całości ale rozumiem również że z noname nie ulepiszcaż takiej recki. Niemniej zasługuje ona chyba na więcej nić trzy przysłowiowe zdania? Żal!

Żal i smuteczek..

Żal.pl. Przepraszam że zamiast newsa korzystając z chwili czasu napisałem krótką recenzję o płycie o której gdyby nie to pewnie nikt w Polsce nie napisałby ani słowa :) Wcześniej wielokrotnie przy mniejszych street-albumowych pozycjach (Berner x San Quinn, J.Stalin, Polyester The Saint) często podobne wrzucałem, bo lepsze to niż samo info o płycie a nie każda wymaga mega obszernych analiz - a wręcz przeciwnie, prędzej ktoś przeczyta taką krótką recenzję (nakierowującą przede wszystkim na klimat i to czego się spodziewać) niż rozbudowaną i rozkładającą na części pierwsze album kogoś o kim nie ma pojęcia. Za 'papierowych czasów' większość płyt miała recenzje na 1000-2000 znaków, jedynie najważniejsze albumy obszerne analizy.

No i git. Dzięki. Pamiętaj tylko że część osób (w tym ja) leci całą recenzję w dół aż do końcowej oceny i to ona zachęca do przeczytania recenzji choćby była nie wiem jak długa. Krótkie recenzje sprawiają wrażenie jakbyś robił to od niechcenia byle coś napisać. Hej

Mateuszu a czy macie jakieś człowieki które ogarniają francuską scenę rap?

Nie mamy

karniak za to ze mamy maj, a the life of pablo dalej nie zostalo zrecenzjonowane

Dawno mnie tu nie było, ale widzę, że wiele się nie zmieniło. Dalej południe jest mocno pomijane (nie mam tu na myśli mainstreamu jak np. Future), a z westu też średnio.
Co do tego projektu, to sprawdzałem go zaraz po premierze. Średniak. Brzmienie podobne do wielu innych płyt z tych rejonów, choć niektóre kawałki wpadają w ucho.

Popularne